Poprzednie częściLBnR 37- ''Więzienny list''

LBnR 44 - "Własne wyobrażenia"

Tonęłam w odmętach własnych myśli

Uciekałam przed nieżyczliwymi ludźmi

Gubiłam drogę

Schodziłam na ścieżki których nie powinnam znać

 

A to wszystko tylko po to żeby ludzie mnie lubili

By schowali wyobrażenia

i już nigdy nie chcieli ich widzieć

 

Ale ja rzucałam się z bezsensu w bezsens

 

Spojrzałam w lustro

 

Kim jestem

Nie wiem

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (14)

  • Witamy następny wiersz zgłoszony do Bitwy
  • Pasja 08.02.2018
    Bardzo osobiste wynurzenia, ale jakie bliskie każdemu. Uciekamy od ludzkich spojrzeń, tylko dlaczego? Nie potrafimy powiedzieć nie.
    Pozdrawiam serdecznie
  • Caroline 08.02.2018
    Dziękuje za odwiedziny i również pozdrawiam :)
  • Ozar 08.02.2018
    Znam ten ból. Człowiek chce się przypodobać wszystkim, a dostaje tylko kopa w d..... W końcu odczuwamy wstręt do samego siebioe, za te wszystkie bzdety które robimy dla innych. Podoba mi sie 5
  • Caroline 08.02.2018
    Dziękuje :)
  • Tina12 08.02.2018
    Każdy z nas chyba kiedyś chciał się dopasować i schodził na złe drogi.
  • Felicjanna 08.02.2018
    No nie wiem, czy to poezja, bo zrozumiałam Twój przekaz. I jedynie coś mi zgrzyta w ostatnich wersach.
    Teraz sama nie wiem już kim jestem
    I widzę swoją twarz i się śmieje

    Miałam o sobie inne wyobrażenie
    Nabyłam od innych to uprzedzenie
    W górnych nic nie wiesz, w dolnych wszystko przeanalizowałaś i wiesz wszystko. To tak jakby, się ze sobą kłóci.
    Pozdrówka
  • Anonim 09.02.2018
    Trzeba być sobą ! Od poczatku do końca. Korzystać z dobry wzorców, inspiracji, ale tylko w uzupełnieniu własnej osoby. Wtedy mamy właściwe spojrzenie na siebie samych i nie mamy pretensji do tych, przez których utaciliśmy własną tożsamość...
    Może łatwo się o tym pisze, ale zdaję sobie sprawę, że presja otoczenia i dostosowanie się do wyorażeń innych bywa silna.
    Bardzo dobry wiersz. Świetny przekaz. Tekst, który daje do myslenia i prowokuje do dalszej dyskusji, pozdrawiam Caroline ! :-) Piątunia
  • Skryty 15.02.2018
    Kiedy chcemy przypodobać się innym, to wchodzimy w pułapkę, z której z czasem nie da się wyjść.
    Tekst daje do myślenia! Pozdrawiam!
  • Lancelot 17.02.2018
    Dziś wiele osób nie tworzy swojego charakteru, a jedynie lepi taki który będzie podobać się publice. Zapominają o własnym "ja", a przy ostatecznym rozrachunku, gdy publika się nudzi i odchodzi dalej, zostają sami, tylko z czym? Nawet nie można nazwać tego "sobą". pięć
  • Caroline 17.02.2018
    Jesteśmy "kimś". Tylko dlaczego bycie "kimś" nie oznacza bycia wielkim, tylko bycie czyjąś nędzną kopią?
  • Głosowanie rozpoczęte!
    Zapraszamy na Forum
  • Pan Buczybór 18.02.2018
    eh, szkoda, że metafor zabrakło; mogło być naprawdę pięknie. Póki co jest takie trochę brzydkie kaczątko, ale do serca trafia. No, całkiem nieźle, całkiem nieźle... Pozdro
  • Do godz. 20 : 00 głosujemy!
    Zapraszamy

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania