Poprzednie części: LBnR 37- ''Więzienny list''
LBnR 44 - "Własne wyobrażenia"
Tonęłam w odmętach własnych myśli
Uciekałam przed nieżyczliwymi ludźmi
Gubiłam drogę
Schodziłam na ścieżki których nie powinnam znać
A to wszystko tylko po to żeby ludzie mnie lubili
By schowali wyobrażenia
i już nigdy nie chcieli ich widzieć
Ale ja rzucałam się z bezsensu w bezsens
Spojrzałam w lustro
Kim jestem
Nie wiem
Komentarze (14)
Pozdrawiam serdecznie
Teraz sama nie wiem już kim jestem
I widzę swoją twarz i się śmieje
Miałam o sobie inne wyobrażenie
Nabyłam od innych to uprzedzenie
W górnych nic nie wiesz, w dolnych wszystko przeanalizowałaś i wiesz wszystko. To tak jakby, się ze sobą kłóci.
Pozdrówka
Może łatwo się o tym pisze, ale zdaję sobie sprawę, że presja otoczenia i dostosowanie się do wyorażeń innych bywa silna.
Bardzo dobry wiersz. Świetny przekaz. Tekst, który daje do myslenia i prowokuje do dalszej dyskusji, pozdrawiam Caroline ! :-) Piątunia
Tekst daje do myślenia! Pozdrawiam!
Zapraszamy na Forum
Zapraszamy
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania