Poprzednie części: LBnR 16 - Jesień i żal, żal i jesień - Choroba serca

LBnR 77 - Uciec

gimnazjalne pragnienie

– łowić zmierzch jak rybę

zapakować upiec wziąć ze sobą

i użyć gdy trzeba

„jam jest łowcą nocy”

ciemno na zawołanie

gdy chcę spać uciec zapomnieć

mieć wymówkę że mrok

że nie da się tak rachować

albo

myślę teraz

upolować zachód słońca

dobrą chwilę

pocałunek

z nią

wyimaginowaną…

a może jutro będę chory…

chcę przespać niepotrzebne chwile

nie męczcie mnie matmą

i tak poza marzeniem nic nie umiem

nie potrafię się postarać

Następne części: LBnR 79 - Barwy jesieni LBnR 80 - Dostosowanie LBnR 82 - Dualizm ruchu

Komentarze (19)

Onyx 12.09.2020

Ciekawe. My chcemy żyć, prawdziwie żyć, a nie siedzieć na tych lekcjach. Podobuje mi się ;)

Pan Buczybór 12.09.2020

no, tak też można odczytać xd. Dziękuję za komentarz

Pasja 12.09.2020

Bardzo odważne marzenie młodego łowcy. O zmierzchu wszystko jest snem, dlatego sporo można upolować. Fajne strofy.
Pozdrawiam

Pan Buczybór 12.09.2020

dzięki za komentarz. Pozdrawiam również :)

Literkowa Bitwa na Rymy™ 12.09.2020

Witamy kolejny wiersz i życzymy fajnej zabawy.
Literkowa

Dekaos Dondi 12.09.2020

Panie Buczyborze→O zmierzchu, nie wszystko na wierzchu. Można być nieco innym. Poszybować na marzeniach.
A jak się ziszczą, to jeszcze lepiej. Takie.. ludzkie te strofy...":)↔Pozdrawiam:)↔5

Pan Buczybór 12.09.2020

Dzięki za komenta. Pozdro

A. Hope.S 12.09.2020

ehemmm. nie znam się na pisaniu wierszy( o ile to jest) ale obojętnie jaki tekst... potrzeba kropki i przecinki. Pan Buczybor wie najlepiej...
Rumu w tekście nie widzę.

Treść- życiowa. Nie wiemy co nasz czeka i każdy z nas ma swoje " po za..." nic nie rozumię.

Pnie Buczybór- rozumiem, szanuję... taki zamiar tekstu z iterpunkcją... za nią dostałby banie nawet od... nie wiem... nauczyciela wychowania fizycznego.

nie ocenę, ponieważ od oceniania są inni.
Pozdrawiam.

Pan Buczybór 12.09.2020

w wierszach, szczególnie wolnych, interpunkcji nie trzeba i jej nie stosuję, gdy nie chcę. Tak czy owak dzięki za komentarz. Pozdrawiam również

Szpilka 13.09.2020

Pan Buczybór

Ostatnia strofoida zajefajna ?

Wiersz współczesny całą gębą, ale nie wiem do jakiej formy rzeczywistości go zaliczyć:
wrażeń, rzeczy, idei czy wizji? I czy tę rzeczywistość należy zaliczyć do niekształconej, zniekształconej, odkształconej, czy może wykształconej?

Jakiś wykształciuch by się przydał, ja zaś dodam tylko, że wiersz mi się podobuje ?

Pan Buczybór 14.09.2020

heh, też chyba nie znam odpowiedzi na te pytania :) Dzięki za komentarz

Tjeri 13.09.2020

Bardzo sowi wiersz :). Tak na pierwszy rzut oka przynajmniej :). Oczywiście każdy widzi po swojemu. Ja - dostrzegłam ucieczkę w sen (nie rozwiązuje problemów, chyba że systemem napoleońskim ;), ale jest najmniej szkodliwa z wszystkich "ucieczek") i władanie wieczorem - gdy uciekać nie trzeba.
Wbrew pozorom, umiejętność marzenia (takiego prawdziwego, a nie o stanie posiadania...), to zanikająca sztuka. Trzeba ją w sobie pielęgnować. Choć pamiętam z autopsji, że bywały momenty, gdy więcej poświęcało się na marzenie, niż na życie.
Podoba mi się, Panie Bucz. Jest niebanalnie i wiarygodnie.

Pan Buczybór 14.09.2020

Dziękuję za wnikliwy komentarz :)

Clariosis 16.09.2020

Bardzo rytmicznie napisane. Ja osobiście w wierszu widzę pragnienie młodego człowieka o przejściu w inny stan, stan imaginacji, więc snu - tam, gdzie wszystko jest możliwe, oddalone od trapiących serce i umysł trosk. Choć ja gimnazjum mam już (na szczęście!) dawno za sobą, to i nawet teraz marzę, aby wzbić się ponad ziemię zupełnie tak jak marzyłam czasem będąc na lekcjach. Sama końcówka jednak uderza emocjami, mówiąc, że nic prócz marzeń nie można uczynić - no i niestety taka prawda, bardzo rzadko kiedy młody człowiek może wprowadzić własne marzenia bądź cele w życie, gdyż ogranicza go sytuacja życiowa bądź wymagania innych. Dorosłość, którą tak się straszy, ma jednak tą przewagę, że wtedy jest się bardziej wolnym. Przynajmniej w moim przypadku tak się sprawdziło. No, ale ja się postarałam - oby i inni zrobili to samo, odnajdując siłę by za marzeniami i celami gonić i uzyskiwać ich szczyt.
Pozdrawiam serdecznie, ocena pięć w pełni zasłużona. :)

Pan Buczybór 17.09.2020

Dziękuje bardzo za szczegółową analizę. Pozdrawiam również :)

laura123 17.09.2020

Ostatni wers psuje, aż chce mi się krzyczeć! Bo wcześniej jest piękne zakończenie marzeniami.

Pan Buczybór 17.09.2020

też zastanawiałem nad tym wersem... Na początku go nie było, potem dodałem i nadal do końca nie jestem go pewien. No, konkurs już ruszył, więc nie ruszam na razie, ale może potem zmienię...
Dziękuję za komentarz

Literkowa Bitwa na Rymy™ 17.09.2020

Rozpoczynamy głosowanie, które potrwa do 22 września /wtorek/godz. 23:59
Zapraszamy do czytania wierszy, komentowania i zagłosowania na najlepszy.
Plus krótkie uzasadnienie – dlaczego tak uważamy?

Maurycy Lesniewski 22.09.2020

Faktycznie wersu ostatniego mogłoby nie być...

Ale jako całość ten utwór zabrał mi najwiecej czasu. Czytałem z pięć, może więcej razy i z każdym czytaniem rozjaśniały mi się kolejne diody w głowie.
Bardzo dobry, nie w prost a jednak z wykopem wiersz.

Onyx 12.09.2020
Ciekawe. My chcemy żyć, prawdziwie żyć, a nie siedzieć na tych lekcjach. Podobuje mi się ;)
Pan Buczybór 12.09.2020
no, tak też można odczytać xd. Dziękuję za komentarz
Pasja 12.09.2020
Bardzo odważne marzenie młodego łowcy. O zmierzchu wszystko jest snem, dlatego sporo można upolować. Fajne strofy.
Pozdrawiam
Pan Buczybór 12.09.2020
dzięki za komentarz. Pozdrawiam również :)
Literkowa Bitwa na Rymy™ 12.09.2020
Witamy kolejny wiersz i życzymy fajnej zabawy.
Literkowa
Dekaos Dondi 12.09.2020
Panie Buczyborze→O zmierzchu, nie wszystko na wierzchu. Można być nieco innym. Poszybować na marzeniach.
A jak się ziszczą, to jeszcze lepiej. Takie.. ludzkie te strofy...":)↔Pozdrawiam:)↔5
Pan Buczybór 12.09.2020
Dzięki za komenta. Pozdro
A. Hope.S 12.09.2020
ehemmm. nie znam się na pisaniu wierszy( o ile to jest) ale obojętnie jaki tekst... potrzeba kropki i przecinki. Pan Buczybor wie najlepiej...
Rumu w tekście nie widzę.

Treść- życiowa. Nie wiemy co nasz czeka i każdy z nas ma swoje " po za..." nic nie rozumię.

Pnie Buczybór- rozumiem, szanuję... taki zamiar tekstu z iterpunkcją... za nią dostałby banie nawet od... nie wiem... nauczyciela wychowania fizycznego.

nie ocenę, ponieważ od oceniania są inni.
Pozdrawiam.
Pan Buczybór 12.09.2020
w wierszach, szczególnie wolnych, interpunkcji nie trzeba i jej nie stosuję, gdy nie chcę. Tak czy owak dzięki za komentarz. Pozdrawiam również
Szpilka 13.09.2020
Pan Buczybór

Ostatnia strofoida zajefajna ?

Wiersz współczesny całą gębą, ale nie wiem do jakiej formy rzeczywistości go zaliczyć:
wrażeń, rzeczy, idei czy wizji? I czy tę rzeczywistość należy zaliczyć do niekształconej, zniekształconej, odkształconej, czy może wykształconej?

Jakiś wykształciuch by się przydał, ja zaś dodam tylko, że wiersz mi się podobuje ?
Pan Buczybór 14.09.2020
heh, też chyba nie znam odpowiedzi na te pytania :) Dzięki za komentarz
Tjeri 13.09.2020
Bardzo sowi wiersz :). Tak na pierwszy rzut oka przynajmniej :). Oczywiście każdy widzi po swojemu. Ja - dostrzegłam ucieczkę w sen (nie rozwiązuje problemów, chyba że systemem napoleońskim ;), ale jest najmniej szkodliwa z wszystkich "ucieczek") i władanie wieczorem - gdy uciekać nie trzeba.
Wbrew pozorom, umiejętność marzenia (takiego prawdziwego, a nie o stanie posiadania...), to zanikająca sztuka. Trzeba ją w sobie pielęgnować. Choć pamiętam z autopsji, że bywały momenty, gdy więcej poświęcało się na marzenie, niż na życie.
Podoba mi się, Panie Bucz. Jest niebanalnie i wiarygodnie.
Pan Buczybór 14.09.2020
Dziękuję za wnikliwy komentarz :)
Clariosis 16.09.2020
Bardzo rytmicznie napisane. Ja osobiście w wierszu widzę pragnienie młodego człowieka o przejściu w inny stan, stan imaginacji, więc snu - tam, gdzie wszystko jest możliwe, oddalone od trapiących serce i umysł trosk. Choć ja gimnazjum mam już (na szczęście!) dawno za sobą, to i nawet teraz marzę, aby wzbić się ponad ziemię zupełnie tak jak marzyłam czasem będąc na lekcjach. Sama końcówka jednak uderza emocjami, mówiąc, że nic prócz marzeń nie można uczynić - no i niestety taka prawda, bardzo rzadko kiedy młody człowiek może wprowadzić własne marzenia bądź cele w życie, gdyż ogranicza go sytuacja życiowa bądź wymagania innych. Dorosłość, którą tak się straszy, ma jednak tą przewagę, że wtedy jest się bardziej wolnym. Przynajmniej w moim przypadku tak się sprawdziło. No, ale ja się postarałam - oby i inni zrobili to samo, odnajdując siłę by za marzeniami i celami gonić i uzyskiwać ich szczyt.
Pozdrawiam serdecznie, ocena pięć w pełni zasłużona. :)
Pan Buczybór 17.09.2020
Dziękuje bardzo za szczegółową analizę. Pozdrawiam również :)
laura123 17.09.2020
Ostatni wers psuje, aż chce mi się krzyczeć! Bo wcześniej jest piękne zakończenie marzeniami.
Pan Buczybór 17.09.2020
też zastanawiałem nad tym wersem... Na początku go nie było, potem dodałem i nadal do końca nie jestem go pewien. No, konkurs już ruszył, więc nie ruszam na razie, ale może potem zmienię...
Dziękuję za komentarz
Literkowa Bitwa na Rymy™ 17.09.2020
Rozpoczynamy głosowanie, które potrwa do 22 września /wtorek/godz. 23:59
Zapraszamy do czytania wierszy, komentowania i zagłosowania na najlepszy.
Plus krótkie uzasadnienie – dlaczego tak uważamy?
Maurycy Lesniewski 22.09.2020
Faktycznie wersu ostatniego mogłoby nie być...

Ale jako całość ten utwór zabrał mi najwiecej czasu. Czytałem z pięć, może więcej razy i z każdym czytaniem rozjaśniały mi się kolejne diody w głowie.
Bardzo dobry, nie w prost a jednak z wykopem wiersz.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania