LBnR nr 21 ABSURD- "A"

minęły lat wieki- a tylko dwa lata

i był koniec chyba- lecz nie koniec świata

i marzeń nie było- a były marzenia

wróciły niechciane- a chciane wspomnienia

i chciałem zapomnieć- a nie zapomniałem

i chciałem pokochać- a nie pokochałem

pragnąłem nie kłamać- a kłamałem stale

i byłbym szczęśliwy- a nie jestem wcale

i widzieć nie chciałem- a oczy patrzyły

uczucia umarły- a jednak ożyły

i miałem nie słyszeć- a głos usłyszałem

i byłem normalny- a głupcem się stałem

oddalić się chciałem- a serce nie mogło

i chciałem mu pomóc- a to nie pomogło

i chcę się odważyć- a nie mam odwagi

czy to z nierozsądku- a może z rozwagi

i ruszyć się miałem- a w miejscu wciąż stoję

i miałem się nie bać- a ciągle się boję

 

minęły lat wieki- a tylko dwa lata

i wiersza już koniec- a nie koniec świata

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Adam T 21.03.2017
    Nie wiem, co powiedziłby o tym wierszu Andre Breton, bądź co bądź spec od absurdu daleko posuniętego, ale dla mnie jest naga prawda o człowieku, jego niespełnieniach i rozterkach, jego niepewności, wewnętrznym rozdarciu. Jest to tak prawdziwe, że aż niedorzeczne. Wiersz niezwykle osobisty, nie ważne, czy to odczucia Twoje, czy wyimaginowanego podmiotu. Dotarł do mnie, to chyba w wierszach najważniejsze, choć pewnie rozumiem go po swojemu :) No i, pionaaa☺
  • riggs 21.03.2017
    Tak to ze mną kiedyś było... osobisty. Dzięki
  • Pasja 21.03.2017
    Samo życie i marzenia nie do spelnienia i rozsterki i cały mały czlowiek szukający i szukany czegoś. Pogmatwany ten absurd. Pozdrawiam
  • riggs 21.03.2017
    Dziękuję
  • Pan Buczybór 21.03.2017
    Skojarzyło mi się z postanowieniami noworocznymi. Dobry wiersz. 5
  • riggs 21.03.2017
    A jest taki portal, na którym uznali, że utwór to niegodny... Może tam więcej polonistów niż pasjonatów. Dzięki

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania