LBnR47_ Chciałam w coś uwierzyć

Chciałam kiedyś uwierzyć, w kogoś lub w coś

Lecz rzeczy materialne, ani noc i dzień

Nie dawały mi tego, za co życie oddać chcę!

Minęła życia wiosna i pozbawiła mnie

Złudzeń, że wewnętrzne dziecko we mnie zostanie

Dorosłam, szybciej niż bym chciała!

Pośród bólu i łez

Nigdy nie zapomnę, jak oddać się musiałam

Nieznajomemu za chleb

Stoję dziś na dróg rozstaju

Niosąc życia w grzechu krzyż

Lato już nastało a ja wciąż nie mam nic

W co mam więc uwierzyć, by się jedną z nich stać?

I zagrzać gdzieś miejsce, chociaż na parę lat

Lecz nim się obejrzałam, nastała jesień

A ja wciąż czekam, powoli zamieniając się w soli słup

By przemówił do mnie jak ktokolwiek Bóg

Bo ja chcę uwierzyć i wyzwolić tych

Co tak jak ja niosą cudzych błędów krzyż

Średnia ocena: 4.8  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (15)

  • Witaj w LBnR. Brawo!
  • betti 01.04.2018
    Straszny tekst, gdyby nie rym częstochowski można śmiało zaliczyć do prozy, treść też przytłaczająca. Ktokolwiek - w jednym wyrazie trzy błędy
  • betti 01.04.2018
    Rany jeszcze na końcu ''krzysz''. Tinka, co z Tobą?
  • Canulas 01.04.2018
    Nooo, Tina... sorry. Treści się chwilowo nie tyka, bo błędy musisz ogarnąć.
  • Tina12 01.04.2018
    Przepraszam już poprawiam. Ale oststnio mam wroażenie nic mi nie wychodzi
  • betti 01.04.2018
    Tinka mnie też nie zawsze wszystko wychodzi, wtedy nawet za pióro nie biorę. Tak czasami jest, trzeba przeczekać.
  • Tina12 01.04.2018
    betti
    Tylko czasami to przeczekanie jest ciężkie. I nie mówie tylko o pisaniu ale ogólnie
  • betti 01.04.2018
    Tinka, gdybym miała łatwe życie, to bym się na śmierć zanudziła. Takie są nasze wybory. Najważniejsze, to umieć się cieszyć z małych rzeczy i nie nastawiać na gwiazdkę z nieba, wtedy każdy pozytyw jest darem niebios. Nie zamykaj się w swoim bólu, bo uwierz mi, na świecie jest tyle cierpienia, że nasze przy tym, to pestka.
  • Tina12 01.04.2018
    Gdyby jeszcze były jakieś błędy dajcie znać
  • Tina12 01.04.2018
    Te rażące wypisane poprawiłam
  • Agnieszka Gu 05.04.2018
    Witam,
    Wiersz ciężki tematycznie, mówiący o trudnych sprawach...
    Brzmi jak smutna opowieść. Pozdrawiam
  • Skryty 06.04.2018
    Smutna historia, chociaż na końcu czuję nutę nadzieji. Pozdrawiam!
  • Anonim 10.04.2018
    Sporo emocji budzi ten tekst. Nie łatwy temat. Przykre doświadczenia, ale też wołanie o pomoc w dźwiganiu bólu...
    Co do treści, to proza poetycka w tym wydaniu, tak mi się wydaje. Utwór z przesłaniem. Za podjęcie trudniejszego tematu czwóreczka z plusem, pozdrawiam :-)
  • Rozpoczynamy głosowanie na Forum.
    Zapraszamy
  • Pan Buczybór 17.04.2018
    "Co tak jak ja niosą cudzych błędów krzyż" - o, i to jest całkiem ładne. Reszta też, ale to jest, no wiesz, najbardziej "feelsowe" :) Ogólnie bardzo spoko; całkiem niezły kawałek poezji. Pozdro

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania