Lecz my.
Nie łudź, się to nie potrwa, już długo
Bliżej niż dalej nam
Do końca naszej historii.
Co wczoraj ledwo zaczęła się
A dzisiaj już los każe się kończyć jej,
Bo jeden maleńki błąd
Popełniony pod wpływem chwili.
Zamknął nam
Drogę do nieba bram!
Lecz my pogubieni w natłoku codziennych spraw
Zapominamy, że popełniać błędy
To ludzka rzecz!
Sztuką jest z popiołów się odrodzić
I jak feniks od nowa
Szukać lepszych dni,
Bo człowiekiem wcale nie jest
Tak łatwo być!
Nie bój, to nie potrwa już długo
I już za moment przekonamy się
Że, życie jest wieczną podróżą,
Bo jak podróż, ma swój kres.
I ledwo dała poczuć, że...
Coś się zaczyna i ma szansę być
Każe temu szczęściu ulotnemu
Skończyć się.
Bo jeden mały błąd
Pod wpływem chwili popełniony
Zasłonił nam widok na nieboskłony!
Lecz my pogubieni w natłoku codziennych spraw
Zapominamy, że popełniać błędy
To ludzka rzecz!
Sztuką jest z popiołów się odrodzić
I jak feniks od nowa
Szukać lepszych dni,
Bo człowiekiem wcale nie jest
Łatwo być!
Nie martw się już o nic
A bój się lepiej o jutro,
Bo kto wie co się stanie?
Gdy nie wstanie jutro dla nas
Nieba pan.
Komentarze (3)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania