Lecz my.

Nie łudź, się to nie potrwa, już długo

Bliżej niż dalej nam

Do końca naszej historii.

Co wczoraj ledwo zaczęła się

A dzisiaj już los każe się kończyć jej,

Bo jeden maleńki błąd

Popełniony pod wpływem chwili.

Zamknął nam

Drogę do nieba bram!

Lecz my pogubieni w natłoku codziennych spraw

Zapominamy, że popełniać błędy

To ludzka rzecz!

Sztuką jest z popiołów się odrodzić

I jak feniks od nowa

Szukać lepszych dni,

Bo człowiekiem wcale nie jest

Tak łatwo być!

Nie bój, to nie potrwa już długo

I już za moment przekonamy się

Że, życie jest wieczną podróżą,

Bo jak podróż, ma swój kres.

I ledwo dała poczuć, że...

Coś się zaczyna i ma szansę być

Każe temu szczęściu ulotnemu

Skończyć się.

Bo jeden mały błąd

Pod wpływem chwili popełniony

Zasłonił nam widok na nieboskłony!

Lecz my pogubieni w natłoku codziennych spraw

Zapominamy, że popełniać błędy

To ludzka rzecz!

Sztuką jest z popiołów się odrodzić

I jak feniks od nowa

Szukać lepszych dni,

Bo człowiekiem wcale nie jest

Łatwo być!

Nie martw się już o nic

A bój się lepiej o jutro,

Bo kto wie co się stanie?

Gdy nie wstanie jutro dla nas

Nieba pan.