Leżysz w kołysce

Leżysz tu w kołysance chwil, jesteś dzieckiem o życiu jeszcze nie wiesz nic.

Taki błogi wydaje ci się świat.

Oczy twe nie widziały jeszcz kłamstwa, bólu, na życie skarg.

Sen twój błogi przerywa ptaków śpiew, a obok mama gotowa pomoc nieść.

Swej ptaszynie, którą dał jej świat.

Twoje życie jest jak piękny sen, jesteś królem, a poddanym twym jest noc, i dzień.

Nie wiesz co to strach, bo masz szczęśliwy dom.

A gdzieś dzieci samotne, w przytułkach śpią.

Ciesz się więc tym co daje czas, bo on lubi kraść grunt pod nogami nam.

Lecz narazie dziecinko ma, zamkij oczka.

I wyśni lepszy świat.