Literkowa Bitwa na Rymy |15| – Klepsydra – "Klepsydra Grzechu"
Wśród mroku stęchłego, pustej otchłani,
Gdzie pył nalatuje do oczu i krtani,
Gdzie odór zgnilizny w nozdrza uwiera,
Gdzie człeka marnego los poniewiera,
Tam oto wznosi się Grzechu Klepsydra,
W niej bowiem zło nad dobrem nie wygra.
Dusza grzesznika i plugawe ciało,
Płaci swe długi, cierpiąc niemało.
W górnej bani człowiecze piony,
Stłoczone pełzają, a w rytm biją dzwony,
I drąc się o litość spadają do dziury,
Niczym nacięte do pieca wióry.
Tam zaś - w zwężeniu, grzechów ocena,
Obdarty zaś człowiek z szat swych i mienia,
Nagi i nędzny - jak go stworzono,
Winny poszerza skazańców grono.
I spada jak lalka szmaciana w odmęty,
Do bani, w której to każdy wyklęty,
Odprawia w męczarniach słuszną pokutę,
Za późno już bowiem na lament i skruchę.
Jedni na boso po ciernistej grani,
Wchodzą na szczyty, ku mrocznej otchłani,
Drugim wrony wydziobują oczy,
A z pustych otworów ropa się toczy,
Tyle cierpienia by po chwili krótkiej,
Odzyskać ślepia z tym samym skutkiem.
Inni toną w rzece krwi przelanej,
Nie wykorzystawszy szansy im danej,
Tamci zaś ciągną za sobą łańcuchy,
Odbija się echem chrobot ich głuchy,
A każdy z łańcuchów waży po tonie,
Dlatego zakute są nogi i dłonie.
Litość aż wzbiera gdy widać te rany,
Lecz taki jest los, gdyś Klepsydrze poddany.
Gnije twe mięso, jucha się leje,
Spiekota - pali, wicher szaleje,
Nie ma tu łaski, nikt się nie wzruszy,
Gdy posypią się kości, a ząb się obkruszy,
Będziesz tu cierpiał za grzechy minione,
Gdyż Śmierć tu zasiada w trupiej koronie.
Będziesz więc konać przez stulecia i wieki,
Dostaniesz wrzody, trąd i wypieki,
I choćbyś zdechnął w straszliwej męce,
Śmierć cię wybudzi, ku twojej udręce.
Komentarze (10)
Czytałaś może "Pan Lodowego Ogrodu" Jarosława Grzędowicza?
Czytałam, dlaczego pytasz?
I jeśli mogę prosić, uraczył/abyś mnie kilkoma słowami komentarza odnośnie samego wiersza?
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania