Mały fragment

-Wstawaj!

Konrad usłyszawszy donośny głos swojej matki otworzył zaspane oczy i kątem oka zerknął, na zegarek stojący na biurku które znajdowało się na przeciwko jego łóżka.Konrad nie myśląc długo wstał i zaczął ubierać się we wcześniej przygotowane ciuchy i mruczał do siebie:

-Cholera znowu zaspałem, znowu spóźniony durny budzik znów nie zadzwonił.

Wypowiadając to patrzył złowrogo na swój telefon. Chwile zajęło mu spakowanie się do szkoły oraz pośpieszne ogarnięcie pokoju i łóżka. Po tym wszystkim podszedł do okna odsłonił wysłużoną roletę i wpatrywał się w budzące się miasteczko.Wnet jego rozmyślania przerwał głos matki:

-Cholera nie dosyć ,że zaspał to jeszcze nie łaskaw zejść. Dalej Konrad Schodź ojciec czeka podwiezie cie.

Konrad natychmiast odskoczył od okna chwycił plecak i pośpiesznie zbiegł ze schodów. Na dole czekali zniecierpliwieni rodzice.

-No w końcu ja nie wiem ty to chyba robisz specjalnie co masz pierwsze Polski , matematykę czy coś jeszcze gorszego.

-Nie wiem tato.

Odpowiedział ponuro i Skłamał jawnie ponieważ jeszcze kilka minut temu pakował książki.

-Ta jasne... dobra nie ma co tracić czasu wsiadaj do samochodu śniadanie zjesz w nim.

Gdy ojciec Konrada wypowiadał te słowa matka wręczyła mu mały chlebak w którym zapewne było śniadanie.

Witam wstawiam malutki fragment mojego opowiadania abyście pomogli mi wyłapać i poprawić błędy lub doradzić coś.