Marność istnienia - List do poezji

droga poezjo

ja Ci wyznaniem

tylko niech to zostanie między nami

niech to zostanie między wierszami

czemuś z mej głowy zrobiłaś sobie mieszkanie

ile bez uprzedzenia wyjazdów jeszcze odbędziesz

inne głowy odwiedzasz a do mnie mam wrażenie

wracasz tak niechętnie

a zawsze przecież mam dla ciebie kubek doświadczenia

w garderobie nowe myśli czekają na przymierzenie

rękawiczki rymów używane nieregularnie naprzemiennie

i znów proza na ciebie naskarżyła

żeś rozrzutna nierozmyślnie czuła i bałaganiara

aksamit słów porozrzucany mam po Tobie też zbierać

no i w końcu – kto tu Cię prócz mnie zrozumie?

Droga poezjo

ja Ci wyznaniem

tylko niech to zostanie między nami

niech to zostanie między wierszami

bo ja cię poezjo kocham

tylko wkurwiasz mnie strasznie