Mary, no Jane - "piosenka"

1. Grudzień pełen wiosny przyszedł mi

W dwa tysiące szesnastym, odeszły Mrozy, przyszła odwilż,

Potem zrodziły się chwasty

Zapomniałem choć na chwilę, jak Przeżarły mi wargi,

Gdy uśmiechem, jak na łańcuch

Wzięłaś utargi

Bo mi się zaczęło zdawać, że mógłbym na Nowo

Zacząć mącić

I bezwstydnie udawać, że nie mogę serca Stracić

Tak jak butelki po winie, chociaż jest Pęknięta, że coś jeszcze z niej wypłynie, jakaś Kropelka szczęścia

Tysiąc razy myślałem, by sprzedać serce Na złomie

Albo chociaż choć na chwilę oddać do Lombardu

Dzisiaj myślę - wolę mieć złamane, niech Utonie

Niż dać tym kurwom od razu

Ref.

One wszystkie są złomem,

Myślą, że uczucia rdzewieją

A ty jesteś złotem

One nie zrozumieją,

Jak to jest być naćpanym

Bez Mary Jane,

Jak to jest zaciągać się życiem, miłością, Nie papierosem

Może kiedyś to wszystko

Wydawało mi się strasznie zabawne,

Nim uliczką zacząłem się turlać

Dzisiaj wiem, że wybrałbym życie z tobą, Nie z blantem

A za stare czasy dziś chcę tylko

Sobie coś urwać

2. Byłem rok z tobą, lecz zajęłaś mi dwa

Byłaś, jak dobra whisky

Teraz kac trwa

Wyparowałaś, jak alkohol

Z krwi, jego nienawidzę,

A ciebie wciąż pragnę,

Chociaż tego nie widzisz

Zajęłaś mi rok, drugi musiałem się z Ciebie leczyć

Do tej pory nie wiem, czy kiedykolwiek Się wyleczę

Gra znów nasza muzyka,

A ja muszę uciekać,

Jak postrzelony się wlokę

I wstrzymuję kroki, by przeczekać

Po tobie była jeszcze jedna

Bardzo ładna, lecz podróbka

Bo czym jest miedź wobec srebra

Ja nie przestaję wciąż szukać

Brązowych oczu, białego futra,

Którym łaskotałaś mnie,

Gdy zziębioną chciałem cię przytulać,

Byś już nie musiała więcej całkiem zimna Na mokrą ławkę się osuwać,

Że ze spokojem możesz mi powiedzieć Jak jesteś czuła,

No i powiedziałaś przecież

Kurwa mać