Miasto

Rozpustnymi ulicami,

Pędzą w tanie w karnawale,

Biesiadnicy rozpasani,

Ogarnięci mrocznym szałem.

Pędził także tam koń kary,

W takt stukając kopytami,

Zatratował dziecko stare,

Obładowane paczkami.

Rzezimieszek gdzieś w zaułku,

Kradnie gardła podrzynając,

Gdy przeliczy złoty bilon,

Spędzi wieczór w jakimś barze.

Piastuneczka w małym domku,

Nad kołyską się pochyla,

Nad dzieciątkiem które straszne,

O potworach śni koszmary.

Rozpustnymi ulicami,

Przemykają dwie postaci,

Pod ciemnymi latarniami,

Sztyletami pobrzękując.

A upiory na cmentarzu,

Eteryczny opar niosą,

Przelatują nad grobami,

Pojękując i zawodząc.

Zamykajcie okiennice,

Bo kostuchy palec stuka,

Lecz nie bójcie się dziateczki

Bowiem starca ona szuka.

Rozpustnymi uliczkami,

Życie miasta się wciąż toczy,

Ze wszystkimi mieszkańcami

Piękne w dzień, okropne w nocy.

[Jeden ze starszych wierszy, jeszcze z liceum. Wymyśliłem do tego melodię]