Milknie już

Milknie już ziema.

Czy to ma się skończyć już dziś.

Pomocy już nie ma.

Czy mam sobie już iść.

A powietrze ma ten ciepły smak.

Nie mówię że chcę.

Burzyć poukładany nasz dom.

Z kart budowany latami.

A pamięci wciąż w dłoni twej ma dłoń.

Milknie już niebo.

A z drzewa spadł już ostatni liść.

Pamiętasz sadziliśmy je.

Lat temu chyba sto.

I nim ta bajka się skończy.

Chcę powiedzieć ci to.

Kochałam ja Ciebie.

Tak trochę wbrew światu.

Ale to wiesz.

Więc lepiej zamilknę.

Tym razem na zawsze.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (3)

  • Lotta 10.04.2016
    Bardzo ładny i melancholijny. Domek z kart i śmierć na końcu. 5 ;)
  • Rasia 11.04.2016
    "A pamięci wciąż w dłoni twej ma dłoń." - tutaj chyba miało być "A w pamięci" :)
    Cieszę się, że skorzystałaś z rad, naprawdę na dobre wyszło to Twoim wierszom. No i błędy ortograficzne również się skończyły, super! :) Za ten wierszyk zostawiam 4,5 czyli 5 :)
  • Tina12 11.04.2016
    Cieszę się. Staram się jak mogę unikać ortów.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania