Modlitwa zagubionych

Błogosławiony ten którego nie ma

i wszystkie inne święto jawne drzewa

błogosławiony gwóźdź co patrzy w dłonie

włócznia co karmi bok okaleczony

Błogosławiony dom którego nie ma

deszcz tropikalny i arka przymierza

okno naprzeciw i ciemna ulica

nóż co nie dostrzegł ostrości księżyca

zbrodnia i kara tylko na papierze

Błogosławiony termin rozwiązania

i każda inna sposobność do stresu

sprawa najwyższa i przegrana sprawa

znaki na piasku i palec na ustach

Błogosławieni głusi ślepi niemi

hossa i bessa stopy procentowe

i pierwszy legion co pozostał w Rzymie

w Idy Marcowe

Błogosławiona droga na manowce

i droga do Emaus

błogosławiony wreszcie syn Józefa

co sam wystrugał sobie krzyż na drogę.

Komentarze (7)

Wrotycz 09.01.2019

Kolejny wielki wiersz, szacun. O zagubionych w wartościowaniu - myśl pierwsza.
Z drugiej strony wszystko jest ważne, niemniej zgubienie 'hierarchii' ma negatywny wpływ na ogląd świata i smak życia.
Pozdrawiam.
5!

e make i ka pololi 10.01.2019

Przemawia do mnie ten wiersz. Uwodzi delikatnym, gustownym rytmem.

A to...:

"błogosławiony gwóźdź co patrzy w dłonie

włócznia co karmi bok okaleczony"

Podoba mi sie to patrzenie i karmienie.

Pan Buczybór 10.01.2019

Bardzo spoko, choć ja bym jeszcze trochę dopracował budowę. Ale to tylko drobiazg.
Błogosławione dobre wiersze!

Adelajda 10.01.2019

Utwór ciekawy i zatrzymuje. Ale ja wciąż mam w głowie obrazy Twoich poprzednich wierszy i tamte utwory są mi jakoś bliższe. Tutaj końcówka intryguje.
Pozdrawiam :-)

abi 10.01.2019

Dziękuję. Tego typu teksty zawsze sprawiają trudności, delikatny temat, łatwo o trywializm. Pozdrawiam.

stefanklakson 10.01.2019

Też jestem na tak. Życzę wytrwałości w długich próbach literackich!

abi 11.01.2019

Walczę!, cały czas walczę!, co za orka, ale warto.

Modlitwa zagubionych

Komentarze (7)

Napisz komentarz