Moja prastara piosenka.
Wezmę skrzypce i usiądę na dachu,
byle bliżej mojego nieba
i zaśpiewam prastarą piosenkę
a księżyc wraz ze mną zaśpiewa.
Zanucę starą melodię
o tym, jak trudno jest żyć,
a księżyc się tylko uśmiechnie
i powie "naucz się śnić".
Zaśpiewam gwiazdom i niebu
a nuty ulecą daleko
w świat niosąc starą piosenkę
o bardzo smutnym człowieku.
A ludzie złapią te nuty
i własne dopiszą słowa
i każdy z nich zaśpiewa
moją piosenkę od nowa.
Wezmę nuty i zagram piosenkę
aż gwiazdy nad głową mi zbledną
bo piosenkę już taką słyszały
słyszały już taką niejedną.
Zagram prastarą piosenkę
a gwiazdy ją za mną powtórzą
a księżyc zblednie i zniknie
bo słyszał już w życiu za dużo.
Następne części: Moja mała cicha prośba.
Komentarze (8)
aż mi gwiazdy nad głową zbledną - aż gwiazdy nad głowa mi zbledną
"bo słyszał już w życiu za dużo." - bo słowa już go nużą" by powstał rym do "powtarzą, a w trzeciej zamiast
"nuty ulecą daleko" - nuty te z przed wieku. By każda zwrotka posiadała jeden rym. Daję 5. Wspaniały wiesz. ^_^
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania