Moja reinkarnacja

Biegłam przed siebie, trzymając w ramionach małe dziecko owinięte w szmatki. Wokoło, słyszałam tylko płacz, krzyk i jęk... także huk wystrzelanych kul z karabinów.

Dobiegłam ostatkami sił do zrujnowanego budynki i schroniłam się z tam wraz z dzieckiem. Ono płakało, domyslalam się że jest ono głodne. Odkryłam pierś, w nadziei że nie braknie mi pokarmu. Od kilku w ustach miałam tylko parę kęsów suchego chleba.

2 wojna światowa niosła ze sobą na każdym kroku śmierć. Warszawa doszczętnie zniszczona, trupy leżące na ulicach. Nagle w oddali usłyszałam głos nieznajomego chłopaka.

- Haniu, nareszcie ukochana moja! Dotarliscie z Zosieńką

- kim ty jesteś? Spytałam zdezorientowana

- Opiekuj się nasza córeczką, muszę wracać na front. Najprawdopodobniej zginę. Obiecuję Ci że spotkamy się w lepszym, nowym świecie. Tak bardzo cię kocham...