Poprzednie częściMoje lata w białej Afryce (cz. 1)

Moje lata w białej Afryce (cz. 3)

Wczesne lata 70 to były lata niepewności, wojny i szukania kompromisu. Na czele rządu w Londynie stał już Konserwatywny Ted Heath a Ministrem Spraw Zagranicznym był były Premier Alec Douglas-Home.

 

Po miesiącach rozmów, Smith podpisał układ z Douglasem-Homem znoszący dyksryminację rasową i podwyższający czarną reprezentację w parlamencie. Niestety czarni członkowie komisji która miała zatwierdzić warunki zawetowali układ.

 

W Grudniu 1972, Maoistyczni partyzanci z ZANU zaatakowali farmy w Północno-Wschodniej Rodezji, rozpoczynając wojnę. W Październiku 1972 złożyłem wniosek o przeniesienie do Rodezyjskiej Piechoty Lekkiej, kończąc początkowe szkolenie z rangą 'Trooper' (Rodezyjski odpowiednik szeregowego). W Styczniu 1973 wybrano mnie do szkolenia oficerskiego, które ukończyłem w Maju z rangą kaprala. Zgłosiłem się do służby na przynajmniej 10 lat, kiedy wymagane było tylko 3.

 

Pomoc szła od RPA oraz od Portugalii poprzez graniczącą kolonię w Mozambiku. Rewolucja goździkowa w Portugalii doprowadziła do transformacji Mozambiku w państwo komunistyczne, otwarcie sprzymierzone z ZANU. W Grudniu 1973, Premier RPA John Vorster wycofał oddziały Południowoafrykańskiej Policji pomagającej nam patrolować wsie, dalej pogrążając Rodezję w chaos.

 

W Sierpniu 1973 poznałem Janice Howman, córkę Ministra Turystyki i Informacji, Jacka Howmana. Spędziliśmy razem wakacje nad jeziorem McIlwaine. Wtedy wiedziałem że to kobieta mojego życia. Zaręczyny miały miejsce w Boże Narodzenie 1973, a pobraliśmy się 6 Lipca 1974 w kościele Anglikańskim św. Jana w Bulawayo.

 

Przed ślubem, 1 Lipca 1974 wybraliśmy się do Matopo Hills nad grób Cecila Rhodesa, co robiło się w pierwszy lub drugi Poniedziałek Lipca. Wesele odbyło się w Hotelu Carlton w Bulawayo, a do gości poza rodziną należeli piosenkarze John Edmond i Clem Tholet z żoną Jean (córka Iana Smitha), Premier Smith z żoną Janet oraz członkowie rządu. Miesiąc miodowy spędziliśmy w Szkocji wylatując z RPA ponieważ Rodezja dalej była pod sankcjami.

 

W Maju 1975, urodził się nasz pierwszy syn, Alistair, dzięki czemu otrzymałem urlop wojskowy.

 

We Wrześniu 1976 Amerykański Sekretarz Stanu, Henry Kissinger, przedstawił swoje propozycje na rządy większości w następne dwa lata, które Ian Smith zaakceptował pod presją RPA.

 

W Marcu 1978, Smith i niebiorący udziału w wojnie nacjonaliści podpisali układ wewnętrzny, wedle którego po multirasowych wyborach, rząd z większością czarnych ministrów ma przejąć władzę w Czerwcu 1979.

 

Ledwo po wakacjach, otrzymałem informację o zestrzeleniu samolotu pasażerskiego Air Rhodesia 825. Na pokładzie zginął mój kuzyn Donald z żoną. Informację tą Rodezyjczycy przeżyli z szokiem. Osoby które przeżyły zostały następnie zmasakrowane przez bojowników ZAPU/ZIPRA. Stowarzyszenie przyjaciół Rodezji w RPA zaoferowało nagrodę 100,000 Randów dla osoby która zabije lub pomoże postawić przed sądem przewodniczącego ZAPU, Joshua Nkomo.

 

8 Września 1978 wraz z Janice wzięliśmy udział w nabożeństwie żałobnym za ofiary katastrofy w katedrze Matki Bożej i Wszystkich Świętych w Salisbury, w którym brali udział także członkowie rządu, personel wojskowy oraz personel Air Rhodesia i South African Airways. Rząd Smitha odpowiedział zbombardowaniem baz ZIPRA w Zambii, zabijając ponad 1,500 bojowników i kilku Kubańskich instruktorów.

 

Nasz kolejny syn, Peter, przyszedł na świat w Sierpniu 1979. W tym czasie nowy rząd Brytyjski prowadzony przez Margaret Thatcher widział Rodezję jako uciążliwy zator w kiblu który natychmiast trzeba upchnąć. ZAPU i ZANU odmówiły przystąpienia do rządu Biskupa Abela Muzorewy, którego Ministrów Joshua Nkomo nazwał ''czarnymi Smithami'' a Iana Smitha (który zajmował w nim funkcję Ministra bez teki) ''Ministra ze wszystkimi tekami''.

 

Po konferencji w Londynie prowadzonej przez Lorda Carringtona, podpisano układ wedle którego miały miejsce zostać przeprowadzone demokratyczne wybory a nad ich przeprowadzeniem miał czuwać Lord Soames.

 

Kampania wyborcza była równoznaczna z atakami terrorystycznymi dookoła kraju, zastraszaniem i przemocą. 13 Lutego 1980 wraz z kilkoma innymi oficerami służb bezpieczeństwa napisałem otwarty list do Lorda Soamesa nawołujący do zdyskwalifikowania ZANU za akty przemocy, poparty przez Muzorewę i Nkomo który prowadził osobną kampanię.

 

Dwa dni po ogłoszeniu wyników i pewnej wygranej ZANU, otrzymałem dziwny telefon. Człowiek mówiący Afrykańskim akcentem Angielskiego przedstawił mi się jako Robert Mugabe. Na początku myślałem że to żart, ale kiedy zaproponował mi spotkanie, uwierzyłem. Spotkaliśmy się w jego domu w dzielnicy Mount Pleasant w Północnym Salisbury.

 

- ''Nauczania Karola Marksa są zgodne z tym co nauczał Jezus Chrystus'' - przekonywał mnie chytry Mugabe.

- ''Nie mogę się z panem zgodzić, to po pierwsze. A po drugie, przyszedłem omówić konkretne tematy'' - odpowiedziałem.

- ''Czy zechce porucznik zająć stanowisko Wiceministra Obrony w moim rządzie'' - spytał.

- ''Przemyślę tą ofertę'' - odpowiedziałem z opadłą szczęką.

 

Byłem zszokowany charakterem Mugabe. Swoją chytrą osobistością nie przypominał ani trochę komunistycznego zbrodniarza. Jego żona Sally zaparzyła mi herbaty którą z ochotą wypiłem. Kładąc się do łóżka spytałem Janice czy mam halucynację.

 

W Listopadzie 1980 otrzymałem przepustkę z sił zbrojnych, co było taktyką Mugabe który coraz bardziej stawał się dykatorem. Podjąłem decyzję wraz z Janice że wyjeżdżamy do Hatfield. To był koniec moich lat w Rodezji, ale nie wspomnień.

 

Powiem parę słów na koniec. Na początku chciałbym (nie)podziękować dwóm panom. Tymi panami są niejaki pan Wilson i niejaki pan Douglas-Home którzy reprezentująć kraj matczyny zepchnęli jedną z najważniejszych kolonii na bok aby wyglądać na poprawnych politycznie. Również (nie)dziękuję dwóm Lordom. Tymi Lordami są Carrington i Soames (dobre koleszki) którzy wsadzili swoje brudne łapy w karty historii, z powodzeniem wysiedlając Rodezyjczyków dookoła świata.

 

Rodezyjczycy nigdy nie umierają.

Średnia ocena: 0.0  Głosów: 0

Zaloguj się, aby ocenić

    Napisz komentarz

    Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania