Mrok

Gdy ogrom ciemności wyruszy,

Bronią wspomnienia zostaną i nie spełnione pragnienia.

Rozerwie serce myślami

I zdepcze nadzieje głosami.

Nie puści póki nie zgaśniesz

I nie odejdzie, dopóty nie stoczysz na dno iskry.

Zostanie do rana,

Bo kocha twą dusze skalaną.

Nad ranem otuli cie smutkiem,

Zostawi na całe godziny.

I wróci ciesząc się nienawiścią,

Bo kocha twą dusze nieczystą.

Średnia ocena: 0.0  Głosów: 0

Zaloguj się, aby ocenić

    Napisz komentarz

    Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania