Mrok
Gdy ogrom ciemności wyruszy,
Bronią wspomnienia zostaną i nie spełnione pragnienia.
Rozerwie serce myślami
I zdepcze nadzieje głosami.
Nie puści póki nie zgaśniesz
I nie odejdzie, dopóty nie stoczysz na dno iskry.
Zostanie do rana,
Bo kocha twą dusze skalaną.
Nad ranem otuli cie smutkiem,
Zostawi na całe godziny.
I wróci ciesząc się nienawiścią,
Bo kocha twą dusze nieczystą.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania