Nadzieja

Wyrwałam z duszy nadzieję

Posypałam ją solą

Przykryłam piaskiem

I pogrzebałam

Nie odkopię jej już

Nie chcę się męczyć

Z jej ponownym chowaniem

Bo po co?

Chwilę ze mną zostanie

A potem zniknie gdzieś

Odejdzie nie ostrzegając

Sygnały da tylko na początku

A potem stanie się niema

I odejdzie

Zamieniając się we wspomnienia

Które zaczną rozrywać duszę

Już do końca

I nie zostanie ze mnie nic

Będę żyć dalej

Ale czym jest życie bez duszy?

Komentarze (13)

candy 30.04.2016

"Nie odkopie" - nie odkopię
"A potem zniknię" - zniknie
"Zamieniając się w wspomnienia" - we wspomnienia
A poza tym, co wypatrzyłam, wiersz bardzo mi się spodobał, szczególnie tematyka, myślę, że wiele osób chciałoby zrobić tak z nadzieją, która może być jednocześnie błogosławieństwem i największym przekleństwem. Piątka ode mnie :)

Skylar 30.04.2016

Dziękuję za poprawki i piątkę:)

TeodorMaj 30.04.2016

Piękny wiersz :) 5

Skylar 30.04.2016

Dziękuję

Rasia 30.04.2016

"Wyrwałam z duszy nadzieje" - nadzieję*, bo potem piszesz "ją"
Ach, candy mnie wyprzedziła, więc dodaję tylko to.
Bardzo podoba mi się końcówka wiersza. Może wciąż brakuje w nim silnego ładunku emocjonalnego, ale jesteś już na dobrej drodze i idzie Ci coraz lepiej. Za drobne potknięcia jednak zostawiam 4. Czekam na następne Twoje teksty ;)

Skylar 30.04.2016

Dziękuję:)

alfonsyna 30.04.2016

Mocny akcent na koniec naprawdę ładnie zamknął całość. Bo czy życie bez nadziei miałoby w ogóle jakiś sens? Za tę refleksję zostawię od siebie 5 :)

Skylar 01.05.2016

Dziękuję

Skylar 01.05.2016

Dziękuję

indecent 30.04.2016

Prawda z wiersza przemawia-dwulicowość nadziei pokazana bezbłędnie. Widać, że wiesz o czym piszesz;-).5

Skylar 01.05.2016

Dzięki(:

Billie 01.05.2016

Czasem nadzieja podtrzymuje nas przy życiu, a czasem przynosi tylko straty... bardzo ciekawie przedstawiona sytuacja z zakopaniem nadziei. Końcówka bardzo wymowna. Ode mnie 5 :)

Skylar 01.05.2016

Dziękuję:)

Nadzieja

Komentarze (13)

Napisz komentarz