Naucz mnie.

Naucz mnie jak silną być.

Jak ignorować ludzki, przeraźliwy krzyk.

By tak jak ci, których przyjaciółmi nazywałam.

Nieczuła na prośby być.

I co dnia mijać.

Jak oni potrzebujących tłum.

Wzrok odwracać i udawać, że to zwyczajny widok już.

Powiedz mi czemu, choć się staram.

Nie potrafię tak jak oni być.

Czy ulepiono nas z innej gliny

Czy może ja tylko wiem?

Co to uczucia.

Choć bez niej byłoby mi pewno lżej.

Nie musiałabym siebie zmuszać.

By unikać cię

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (9)

  • Pan Buczybór 26.08.2016
    Vantastyczny wiersz. 5
  • Tina12 26.08.2016
    A dzięki
  • Zozole 26.08.2016
    Pinć xD :**
  • Tina12 26.08.2016
    Dziynki. Taka tam ślonska gwara
  • ObcaPlaneta 26.08.2016
    Czterry! Żartuje xD pięć. Fajny wiersz :)
  • Tina12 26.08.2016
    Dzięki
  • Alicja 26.08.2016
    Ten wiersz podoba mi się. Również zostawiam 5 :)
  • Tina12 26.08.2016
    Haha. Ciesze sie, że sie podoba
  • bibitutu 19.10.2016
    In point :) Naucz uczyć się, naucz myśleć wciąż...

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania