Neuronalnik

wiesz, co jest straszne?

potęgowanie nieistotności. życie wyłącznie

w samym sobie, bez wyściubiania

nosa na zewnątrz, prób znalezienia się

na czwartym, piątym brzegu

wieczne udawanie, że rzeka, nad którą stoję

wyschła, nigdy nie miała bocznych odnóg.

że mógłbym przejść suchą stopą

zadeptać piaskowe ryby

ale zwyczajnie mi się nie chce

dobra, starczy tej grozy

symultanika i symulanctwo, gra z lustrzanym

odbiciem w szachy. pionki dotknięte

zglizdowaceniem pełzną od czerni po biel

raz ja przegrywam, raz ja

w podręczniku do nauki introwersji

znalazłem masę obelg pod swoim adresem

słowa pisane wydzieliną odkrztuszną, charkotem

autorzyna, pewnie jakiś knajpiany filozof

nie ceregielił się z takimi... (zdrap te kropki

a przeczytasz ukryty wulgaryzm)

zero minoderii w stosunku do

rozsypnych ludzi

policzyć, zważyć podzielić na frakcje

- i w świat, niech się sprzedają

najlepiej bez zysku