(nie)łaska

chyba głos mi odebrano

krzyczę rozpaczliwie wołam

nie słyszy nikt

a razem z nim rozum skradziono

myślę myśleć próbuję

nie rozumiem nic

tylko wzrok mi zostawiono

oczy smutne

nie deszczem mokre

widzę drzewa pół nagie

z liści przez wiatr obdarte

brutalnie jak gwałt

i chyba słyszę płacz

cichy pni skowyt

słońce na niebie gasnące

a wraz z nim kwiaty wszystkie

róże tulipany i słoneczniki

ptaki w dół lecące

nie śpiewają już

niebo niebieskie za chmurami skryte

złowrogo grzmiącymi

i mnie tam postawiono

bym widzieć to wszystko musiał

Komentarze (8)

KLASYKA nurtu dawidziego. Odwołania do zmysłów, smuteg i ból, pomnikowość, cichy pni skowyt.

D4wid 16.04.2018

Nurt trzeba pieścić by nie umarł!

Canulas 16.04.2018

Noo, w The Best of Sad - Davido, pewnie mogłoby się znaleźć.

D4wid 16.04.2018

Trzeba otworzyć taką kategorie na opowi - The best Of Sad. Tygodniowy ranking.

Canulas 16.04.2018

D4wid - nooo, system byś rozjebal

D4wid 16.04.2018

Canulas Gdyby za to były medale, to miałbym cały dom nimi zawalony

Justyska 16.04.2018

Klimat wprowadza w zadume... smutek wszechobecny pięknie opisany.
Pozdrawiam

D4wid 16.04.2018

Smutek jest ostoją nurtu Dawidowego.

Komentarze (8)