Niepewność

Noszę zbroję ze złota

Która w mych oczach rdzawa

Miast chronić mnie

Pęta bezlitośnie jak stalowe kajdany.

 

Dzierżę mityczny miecz Temidy

Ciężki niczym ogromny głaz

W mej dłoni groźny jak patyk

Nie rani wrogów lecz mnie.

 

Skrywam myśli piękne jak diament

W ustach mych czarne jak węgiel

Który szaleńczo płonie

Płonie i powoli zabija mnie.

 

Powoli z zimna drżą skrzydła

Ciemne jak czeluście Tartaru

Miast lecieć ku niebiosom jak anioł

Spadam w dół i dół jak Tytan.

Średnia ocena: 4.8  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (11)

  • Olek 08.06.2017
    "Miast chronić mnie" ? coś tu nie tak
    "Miast lecieć ku niebiosom jak anioł" - ponownie

    ogólnie wiersz przeciętny i moim zdaniem niedopracowany
  • Adam T 08.06.2017
    Miast szukać w dupie kolejnych dziur, poczytaj w słowniku, co znaczy "miast".
  • Adam T 08.06.2017
    To do Olka.
  • riggs 08.06.2017
    Dopracowany czy nie, ale z gębią. Forma to kwestia treningu. Napisanie czegoś mądrego to kwestia umysłu. Lubię być przekorny, ale i szczery. Więc szczerze i na przekór krytyce 5
  • Adam T 08.06.2017
    Napiszę to jako niepoeta, bo choć piszę czasem do rymu (czasem do rumu :), poetą nie jestem. Strasznie tu patosu dużo, a patos to ciężar zupełnie czasem niepotrzebny. Szumność szkodzi, lekkość pociąga :)
  • D4wid 08.06.2017
    Jakoś mocno mnie ciągnie do tego patosu. Chciałbym aby moje wiersze coś znaczyły, ale znaczą chyba tylko w moich oczach.
  • Adam T 08.06.2017
    D4wid, powiem tak, jeśli miałbym wybierać między Wagnerem a Mozartem, zawsze wybiorę Mozarta, choć patos Wagnera także potrafi mnie porwać :)
  • D4wid 08.06.2017
    Adam T Mnie lekkie wiersze nie porywają. Gdy czytam teksty przepełnione smutkiem i cierpieniem to czuję się jakbym był oderwany od tego świata.
  • Adam T 08.06.2017
    D4wid, ja też nie przepadam wyłąznie za lekkością, o czym napisałem przy okazji Wagnera, ale patos na dłuższą metę, albo jako jedyny środek wyrazu uważam po prostu za męczący.
  • Tanaris 09.06.2017
    Ja za to lubię taką formę przekazu, jest w tym pewna kruchość i ból. 5 :)
  • Pan Buczybór 10.06.2017
    Patetyczne, pełne patosu i nawiązań do mitologii - mieszanka bardzo smaczna. Jesteś trochę jak poeta romantyczny, która rozważa tematy współczesne. Daje to fajne efekty w twoich wierszach. 5

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania