Nieświątecznie

pomiędzy strojnymi bombkami pałęta się czarne lichoco jakiś czas słychać szyderczy śmiech

(groteska? zdziwiłbyś się, jak bardzo - nie)

mówi cicho: szykuj się, chcę wypić toast,

zatriumfować. drwi sobie ze mnie, pajac, puszcza oczko

widzę wyraźnie woskową postać. zżółkł, znienawidzony potworek

wyciąga ręce, by zarazić zimnem.

nic z tego. rozpalam w kominku nasiąkam wydobywającym się ciepłem ogrzewam dłonie, stopy.

wedle tradycji wigilijny talerzyk zawsze musi być biały, jak opłatek głupie zabobony - mówię w duchu

zatrzymaj się na chwilę,

stworzyłaś półpancerzyk. tkwisz w nim, dusisz się. smutek każdego roku powraca i odchodzi, a ty widzisz fantomy

gaśnie pierwsza gwiazdka i kolejne promienie spływają po szylkretowej skorupie