Wierszee <*> Niewinne Narzędzia

wojna

wojna

wojna

srojna

tak mawiała moja babcia

wróg paskudny jak karaluch

oj przywalić jemu z kapcia

*

jeszcze rusza się psiajucha

tak błagalnie patrzy na mnie

nie dam rady zatłuc ducha

ale ciało skończy marnie

dusza słyszy mowę z nieba

siedemdziesiąt siedem razy

on mi urwał co nie trzeba

wielki głosie bez urazy

*

jaskiniowiec iskry wskrzesza

dziś usmażę cię kolego

dupcia wroga skwierczy tłuszczem

oraz inne członki jego

nóż zębaty pełen trwogi

twardą dłonią przytulany

ciachną żyłę mną u nogi

krew nasączy kłosów łany

płacze smutny karabinek

zatroskany ludźmi wojną

ja armaty grzeczny synek

taki tyci wziąć zapomną

rzecze matka z lufą długą

łzę ociera z magazynku

zło dla ludzi także sługą

będziesz musiał zabić synku

ciężarówki silnik krwawi

co mam zrobić dzisiaj biedna

tylu ludzi mną rozjadą

choć nie jestem przecież wredna

chłopiec patrzy na innego

co z wrogami wspólnie żyje

bierze świetnie zaostrzony

wydłubuje oko kijem

my to ciężka artyleria

w nas kutaski śmiercionośne

koniec spania bum fruniemy

poszatkować łajzy troszkę

granat jestem poczciwota

dupek targa mi zawleczkę

nie chce lecieć ale muszę

zrobić komuś z tyłka sieczkę

ze mnie bombka jest wesoła

mnie tam nuda nie potrzebna

lubię między ludzkość wlecieć

siebie ciała w mig rozerwać

widły ze mnie są żelazne

zęby jak piranie ostre

niech to licho jestem w twarzy

zakrwawiony nie odpocznę

a ja kozik grzecznie leżę

mną już chyba nie zabije

a cholera by go wzięła

podciął dziecku cienką szyję

wodorowa gdzieś markotna

leży cicho i spokojnie

może ockną się pierdolce

nie wybuchną mnie w tej wojnie

już nienawiść w siódmym niebie

gdzieś w człowieku snuje plany

dzieci starszych bez wyjątku

dziś radośnie rozstrzelamy

*

ojciec widzi swego syna

ciało w cząściach poszarpane

chce uwierzyć że choć umarł

nowe życie jest mu dane