Nieznajomy cz.1

Wychodzę z klubu i wtedy go zauważam. Obserwował mnie całą imprezę, a teraz zaczął śledzić. Przyspieszyłam. Mieszkam niedaleko, więc powinnam uciec. Gdy tylko skręcam za rogiem, puszczam się biegiem. Jeszcze tylko park i będę na przeciwko swojego bloku.

Nagle czuję szarpnięcie. Obracam się i uderzam go w szczękę, ale nie puszcza mnie, tylko chwyta mocniej. Zaczynam krzyczeć, lecz zatyka mi usta dłonią i nie mogę zrobić już nic. Facet jest wysoki i umięśniony. Nie mam z nim żadnych szans. Wychodzimy z parku i kieruje się w stronę samochodu. Próbuję się wyrwać pomimo świadomości, że jest za późno.

Gdy otwiera drzwi od samochodu, słyszę czyjeś kroki, a po chwili ten ktoś wskakuje na osiłka i próbuje go udusić. W tym momencie mam okazję się wyswobodzić z jego uścisku. Chwilę później osiłek pada na kolana z niedotlenienia, a nieznajomy łapie mnie za rękę i ciągnie w kierunku budynków. Zatrzymujemy się dopiero, gdy jesteśmy w moim bloku i wiemy, że nic nam już nie grozi.

Opierając się o ścianę ze zmęczenia, przyglądam się nieznajomemu. Ma niecały metr osiemdziesiąt wzrostu i jest ubrany w strasznie brudne i stare ubrania. Po chwili zerka na mnie i odzywa się pierwszy

- Jesteś cała? Nic ci nie zrobił?

- Nie. Wszystko w porządku. Dziękuję ci bardzo za ratunek. Chciałabym ci się jakoś odwdzięczyć. Może wejdziesz na chwilę do mojego mieszania to zrobię herbaty i trochę się ogrzejesz? Strasznie zimno na dworze, w końcu zbliża się zima.

- Dziękuję bardzo za zaproszenie, ale może innym razem. Muszę już wracać, ale mam nadzieję, że się jeszcze zobaczymy. Tak więc dobrej nocy. - Uśmiecha się i wychodzi.

- Dobranoc.