Niezwykły Hamil cz.2 ela

- Ale Gamaro, chociaż uwięziony w nicości może zostać uwolniony, jak tylko Sarandon znajdzie sposób- przestrzegał Gawran.

Sajan obiecał ostrożność i wyruszył uzbrojony na polowanie

Hamil codziennie wdrapywał się na Górę Hors i wypatrywał ojca. Chłopiec bardzo za nim tęsknił, matka chłopca zmarła na zarazę, która zabrała wiele Semitów. Jej obraz starannie przechowywał w pamięci i strasznie bał się, że zapomni jak wyglądała.

Pewnej nocy śnił mu się piękny, barwny świat, pełen kolorów, śpiewu ptaków i najcudowniejszych zapachów. Rano obudził się tak wstrząśnięty, że pobiegł prosto do Gawrana. Opowiedział co mu się śniło.

- To było takie piękne, takie dobre Gawranie - krzyczał.

-Taka kraina musi istnieć, gdzieś jest, powinniśmy jej szukać!

- Posłuchaj Hamilu - tłumaczył chłopcu Gawran - tak było kiedyś i w głębi duszy, jakimś cudem przechowałeś ten obraz w pamięci, może to jakiś znak. Teraz wszędzie jest tak jak tutaj, uwierz mi.

- To nieprawda, to nieprawda- płakał chłopiec

Sajan nie wrócił z polowania i Gawran wziął chłopca pod swoją opiekę

- Pamiętaj Hamilu, nigdy nie oddalaj się, nie opuszczaj sam wioski-prosił starzec.

Chłopiec jednak nie mógł zapomnieć wyśnionej krainy i całą duszą tęsknił do takiego pięknego świata. Krainę tę nazwał, sam nie wiedział dlaczego Elizją. Postanowił wyruszyć w świat i jej poszukać. Nikomu nic nie mówił, tylko przygotowywał się do wyprawy. Zbierał zapasy jedzenia i chociaż były to tylko marne, pieczone ziemniaki i suchary, to były to prawdziwe rarytasy. Naprawił buty jak umiał, znalazł grubą bluzę i kubek na wodę. Kiedy pogoda była w miarę dobra, wymknął się z wioski skoro świt i ruszył w świat.

Pierwsze kroki skierował na Górę Hors. Stamtąd popatrzył na wioskę i prosił dobre moce

o opiekę nad sobą, żeby kierowały jego krokami i myślami.

- Dobry, potężny Paranie, chociaż mam dopiero 8 lat, spraw żebym był silny i odważny. Opiekuj się też całą wioską i moim tatą, gdziekolwiek jest.

cdn. ela