/Specjalne podziękowania dla Rithy, której zainteresowanie Nobody cares, było tak piękne i dopingujące, że postanowiłam pociagnąć dalej. I dla Cana. Za Papierowe statki po kałużach ulic. Jakoś nastroiły mnie pod ten tekst. Dziękuję za rejs./
" Przyjedzie po mnie industrialny powóz, ciągnięty przez błękitne konie. Na połoniny zapomnienia będzie wiózł, zaszeleszczą błonie w oddali". – przeczytałam ostatnie dwa słowa odwrotnie, bo ładny rym z tego wyszedł. Piękne to jest i smutne. Nie mam za wiele czasu na rozległe komentarze, ale piękne.
Merci za obecność.
Mnie niezwykle cieszy, jak Ci się podoba - Twoje zdanie ważne, boś utalentowane jak cholera.
Ze zdrowiem lepiej, wczoraj wyszłam ze szpitala.
No, a te "Nobody cares", to są utwory sięgające raczej wstecz mnie, nielekkie.
Fragment, który wyjęłaś to gra słów od utworu "Połoniny". Ktoś mi niegdyś bliski zwykł to pogrywać na gitarze, śpiewając wieczorami.
Gdy nie zostanie po mnie nic
Oprócz pożółkłych fotografii,
Błękitny mnie przywita świt
W miejscu co nie ma go na mapie.
I kiedy sypną na mnie piach,
Gdy mnie okryją cztery deski,
To pójdę tam, gzdie wiedzie szlak-
Na połoniny, na niebieskie.
Powiezie mnie błękitny wóz,
Ciągnięty przez błękitne konie,
Przez świat błękitny będzie wiózł,
Aż zaniedbawszy w dali błonie.
Od zmartwień wolny i od trosk,
P ojdę wygrzewać się na trawie,
A czasem, gdy mi przyjdzie chęć,
Z góry na ziemię się pogapię.
Popatrzę, jak wśród smukłych malw
Wiatr w przedwieczornej ciszy kona,
Trochę mi tylko będzie żal,
Że trawa u was tak zielona.
No - złapałam ten nastrój, to natężenie.
Oby Cię nie zawiodło...
Ale - dziś przyszedł ten dzień. Napisane. Piosenkę możesz w tle gdzieś puścić; https://www.youtube.com/watch?v=kuvNIfUNoXA
Tutaj mi się gryzie ta wulgarność z resztą, która jest piękna. ፡lubie kongrastowa wulgarnosc. Ty jestes czysta, pruderyjna, razi Cie to
Wiec calkowicie rozumiem.
e make i ka pololi to chodzi o to jedno miejssce.
Kwestia bardzo subiektyena, co ciekawe gdzie indziej, w innych miejscach takie zestawienie mi pasowało. Być może kwestia pewnej równowagi, dla mnie tutaj jest po prostu zbyt dosłownie, dobitnie napisane.
Raz jeszcze powtórzę - to jedt w dużej mierze kwestia gustum
„Było mi w życiu przykro kilka razy” – dobry początek; prosty, szczery komunikat, lubię
„Oparłam się o ścianę z niepewnością, co do faktury wszystkiego. Zwłaszcza własnej duszy.
Kiedyś jej włókna między zębami tamtego przyjaciela, pięć dych za szczęście.
Siostrzyczka mówi „prosię wejść”. Mały anioł, złoty lok. Po mnie, bo tak naprawdę jestem blondynką. Mam blond serce, tylko czerń w ruchach” – ten fragment
Ehh, i cały ten:
„Mała schowała ten korek.
(…)
Ból był niewyobrażalny”
Musze zmienić system komentowania, bo to kopiowanie połowy to jest głupota :(
„Jak As nam nakładał na szyje szkliste paciorki i pierdoliliśmy o wolności, i pierdoliliśmy się w imię wolności na trzeszczącej moje imię wersalce, to Piotr kuł.
Dostał się na medycynę. On patrzył na nas z politowaniem. My nie niego
Pierdolony rewers, ale wiesz, trzymam w dłoni tę monetę. Bawię się nią” – cudne (ps. Nie czasem kłuł? Nie wiem, coś mi się tak zdaje)
„Wszystkie kwiaty na tej ceracie dawno temu przekwitły” – to (!)
„Czuję cię pośród tych porozcinanych bab” – i to (!!)
„Oprę na tobie skroń. O głaz twojego serca” – i to (!!!)
Tak, Nmp, nie zawiodłaś. Tu jest ten rodzaj życiowego brudu, który lubię. Nic mi się nie gryzie (a słowa „pizda” wybitnie nie lubię, zawsze piszę „cipa”, chodź to w zasadzie jeden ch*j xd), myślę jednak, że tu się wpasowuje to porównanie w ciąg myśli, natężenie mocy, wypoziomowanie ładunku jaki owe myśli niosą, to ofkors tylko moje zdanie).
Chętnie przeczytałabym cały cykl w takim stylu :3
Ale póki co Trucicielki przede mną.
Dziękuję za ten tekst, jestem bardzo na tak, otępiałość komentarza może wynikać z niefortunnej pory jaką wybrałam na czytanie ;D
Buziole, Nmp :)
Aaa, teraz czaję, to kuł, lol
Tak, o ceracie jest dobry moment.
Super, Nmp, pisiaj, pisiaj :) Do Trucicielek podążam nieubłaganie, zgodnie z mym planem - Fuzja v, Piekarnai v, Bez celu ( w trakcie) i już już prawie jestem ;)
Nie wierze, ze moj mistrz zbudzil sie po pol roku i uraczyl marną mnie komentarzem.
Rozswietlone sa mroki mej egzystencji.
Blagam, napisz cos, bo Lokę znam juz na pamiec, cyklicznie wracam i do innych tekstow. Albo dajze jakis namiar na siebie.
Komentarze (17)
To ja dziekuję!
Zdrówka życzę, bo gdzieś tam coś pisałaś,...
Mnie niezwykle cieszy, jak Ci się podoba - Twoje zdanie ważne, boś utalentowane jak cholera.
Ze zdrowiem lepiej, wczoraj wyszłam ze szpitala.
No, a te "Nobody cares", to są utwory sięgające raczej wstecz mnie, nielekkie.
Fragment, który wyjęłaś to gra słów od utworu "Połoniny". Ktoś mi niegdyś bliski zwykł to pogrywać na gitarze, śpiewając wieczorami.
Gdy nie zostanie po mnie nic
Oprócz pożółkłych fotografii,
Błękitny mnie przywita świt
W miejscu co nie ma go na mapie.
I kiedy sypną na mnie piach,
Gdy mnie okryją cztery deski,
To pójdę tam, gzdie wiedzie szlak-
Na połoniny, na niebieskie.
Powiezie mnie błękitny wóz,
Ciągnięty przez błękitne konie,
Przez świat błękitny będzie wiózł,
Aż zaniedbawszy w dali błonie.
Od zmartwień wolny i od trosk,
P ojdę wygrzewać się na trawie,
A czasem, gdy mi przyjdzie chęć,
Z góry na ziemię się pogapię.
Popatrzę, jak wśród smukłych malw
Wiatr w przedwieczornej ciszy kona,
Trochę mi tylko będzie żal,
Że trawa u was tak zielona.
Potrzebuje chwili skupienia na to, powrocę niebawem!
Oby Cię nie zawiodło...
Ale - dziś przyszedł ten dzień. Napisane. Piosenkę możesz w tle gdzieś puścić; https://www.youtube.com/watch?v=kuvNIfUNoXA
O raju, jakie to ładne.
"Rozwarły się blizny - jak pizdy dziwek. Nie chciały, musiały."
Tutaj mi się gryzie ta wulgarność z resztą, która jest piękna.
Ohoho, wybacz mi, ale nie potrafię napisać niczego sensownego. Po prostu - popłynęłam. Ale to chyba dobrze :)
Pozdrawiam Cię cieplutko :)
Wiec calkowicie rozumiem.
PoDrawiam i ja
Kwestia bardzo subiektyena, co ciekawe gdzie indziej, w innych miejscach takie zestawienie mi pasowało. Być może kwestia pewnej równowagi, dla mnie tutaj jest po prostu zbyt dosłownie, dobitnie napisane.
Raz jeszcze powtórzę - to jedt w dużej mierze kwestia gustum
Znowuz jako fanka barokowej ozdobnosci, gotyckich ornamentow - lubie metaforyczna zdobnosc do przesady.
Tutaj to pierwsze.
„Oparłam się o ścianę z niepewnością, co do faktury wszystkiego. Zwłaszcza własnej duszy.
Kiedyś jej włókna między zębami tamtego przyjaciela, pięć dych za szczęście.
Siostrzyczka mówi „prosię wejść”. Mały anioł, złoty lok. Po mnie, bo tak naprawdę jestem blondynką. Mam blond serce, tylko czerń w ruchach” – ten fragment
Ehh, i cały ten:
„Mała schowała ten korek.
(…)
Ból był niewyobrażalny”
Musze zmienić system komentowania, bo to kopiowanie połowy to jest głupota :(
„Jak As nam nakładał na szyje szkliste paciorki i pierdoliliśmy o wolności, i pierdoliliśmy się w imię wolności na trzeszczącej moje imię wersalce, to Piotr kuł.
Dostał się na medycynę. On patrzył na nas z politowaniem. My nie niego
Pierdolony rewers, ale wiesz, trzymam w dłoni tę monetę. Bawię się nią” – cudne (ps. Nie czasem kłuł? Nie wiem, coś mi się tak zdaje)
„Wszystkie kwiaty na tej ceracie dawno temu przekwitły” – to (!)
„Czuję cię pośród tych porozcinanych bab” – i to (!!)
„Oprę na tobie skroń. O głaz twojego serca” – i to (!!!)
Tak, Nmp, nie zawiodłaś. Tu jest ten rodzaj życiowego brudu, który lubię. Nic mi się nie gryzie (a słowa „pizda” wybitnie nie lubię, zawsze piszę „cipa”, chodź to w zasadzie jeden ch*j xd), myślę jednak, że tu się wpasowuje to porównanie w ciąg myśli, natężenie mocy, wypoziomowanie ładunku jaki owe myśli niosą, to ofkors tylko moje zdanie).
Chętnie przeczytałabym cały cykl w takim stylu :3
Ale póki co Trucicielki przede mną.
Dziękuję za ten tekst, jestem bardzo na tak, otępiałość komentarza może wynikać z niefortunnej pory jaką wybrałam na czytanie ;D
Buziole, Nmp :)
Tutaj Piotr kuł, uczyl sie, podreczniki.
O ceracie i kwiatach, co przekwitly - nieskromnie powiem, ze wyjelas i moj ulubiony fragment.
Ja wole "pizda", ale kwestia gustu ;).
Dziekuje pieknie za obecnosc. Tys mnie poniekad natchnela.
Tak, o ceracie jest dobry moment.
Super, Nmp, pisiaj, pisiaj :) Do Trucicielek podążam nieubłaganie, zgodnie z mym planem - Fuzja v, Piekarnai v, Bez celu ( w trakcie) i już już prawie jestem ;)
Rozswietlone sa mroki mej egzystencji.
Blagam, napisz cos, bo Lokę znam juz na pamiec, cyklicznie wracam i do innych tekstow. Albo dajze jakis namiar na siebie.
Josef Hosek, nie wierze.
<3
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania