Nosorożec i Jeż

Pewnego dnia Nosorożec postanowił wybrać się na spacer, gdyż była bardzo ładna pogoda. Spacerował i rozkoszował się słońcem, które ogrzewało jego ciało. W pewnym momencie zobaczył w oddali, że ktoś siedzi pod drzewem. Okazało się, że był to Jeż. Siedział tam i płakał.

- Dlaczego płacze? - zastanawiał się Nosorożec

Mama naszego Nosorożca od małego powtarzała mu, że gdy ktoś płaczę, to nie można stać bezczynnie. On również nie powinien.

- Pamiętaj mój mały. Gdy ktoś cierpi i dzieje mu się krzywda, to choćby nikt inny nic nie zrobił, ty mu pomóż. Nawet wtedy gdy nie będziesz w stanie nic uczynić, to chociaż porozmawiaj. Kto wie, może to również okażę się pomocne.

Tak więc podążając za słowami swojej mamy, Nosorożec postanowił podejść do Jeża i dowiedzieć się, co się stało.

Tak też zrobił.

- Witaj mój mały kolego - powiedział przyjaźnie.

Jeż w pierwszej chwili go nie zauważył i trochę się przestraszył tak nagłym powitaniem. Przetarł oczy i spojrzał w górę.

- Witaj - odpowiedział nieśmiało.

- Co się stało? Dlaczego płaczesz? - spytał Nosorożec.

- Na pewno nie chcesz o tym słyszeć, a nawet jeśli to będziesz się ze mnie śmiał - powiedział smutno Jeż.

- Przecież sam zadałem ci pytanie, i niby dlaczego miałbym się śmiać? - zapytał zdziwiony.

- Bo wszyscy tak robią - powiedział pewny swego.

- A jeśli obiecam, że nie będę się śmiał, wtedy powiesz mi co się stało?

Jeż nie był pewny co ma odpowiedzieć. Spojrzał na twarz Nosorożca, ale nie wyczuł złych intencji, więc zaryzykował.

- Tak - powiedział niepewnie.

- No więc co się stało? Dlaczego płakałeś?

- Bo nikt mnie nie lubi.

- Nikt cię nie lubi? - zdziwił się Nosorożec.

- A to dlaczego?

- To przez moje kolce. Nikt się nie chce ze mną bawić, bo boją się o nie skaleczyć. Mówią, że dopóki się nie zmienię, to nie będą się ze mną zadawać. Tłumaczyłem im wiele razy, że nie mogę tego zrobić, ale nie chcieli mnie słuchać. Dlatego nie mam, ani kolegów, ani przyjaciół. Nie mogę robić tego co oni, czyli bawić się razem, śmiać i rozmawiać. Nie mam nikogo takiego - wytłumaczył Jeż i o mało znów się nie rozpłakał.

Nosorożec wysłuchawszy tego wszystkiego popadł w głęboką zadumę. Myślał, myślał i myślał, aż w końcu wpadł na genialny pomysł.

- W takim razie, może ja zostanę twoim przyjacielem? - zapytał z uśmiechem Nosorożec.

Jeż nie mógł uwierzyć w to co usłyszał.

- Słucham? Ty? - pytał ze zdziwieniem, ale mimo to z odrobiną nadziei.

- Tak, zostanę twoim przyjacielem - potwierdził Nosorożec.

- Ale nie boisz się, że pokaleczysz się moimi kolcami? - dopytywał Jeż.

- O to się nie martw. Mam grubą skórę, więc nic mi się nie stanie - zapewnił.

- Naprawdę?

- Tak. Spróbuj mnie ukłuć, a sam zobaczysz.

Jeż poczuł się znów niepewnie, ale podszedł do Nosorożca i spróbował ukłuć go kolcami. Nic to nie dało. Zatrzymały się jak na ścianie. Jeż odetchnął z ulgą. Pomyślał, że to chyba pierwszy raz, gdy nie może kogoś zranić i poczuł się z tego powodu bardzo szczęśliwy.

- Widzisz? Mówiłem - powiedział Nosorożec.

- W takim razie zostaniesz moim przyjacielem? - spytał Jeż.

- Oczywiście, że tak. Przecież już to powiedziałem - odpowiedział ze śmiechem.

- Dziękuję, dziękuję, dziękuję - powiedział z euforią Jeż.

Nie mógł uwierzyć we własne szczęście. Nareszcie znalazł przyjaciela, kogoś kto go nie zostawi tylko dlatego, że ma kolce. Nie mógł chcieć niczego więcej. Jego marzenie się spełniło. Rozmyślał nad tym do czasu, gdy z zadumy wyrwał go Nosorożec.

- Powiem ci coś jeszcze Jeżu. Coś co dawno temu usłyszałem od swojej mamy - zaczął.

- Co takiego? - spytał z zaciekawieniem Jeż.

- Otóż powiedziała mi kiedyś.

- Mój mały, gdy kiedyś będziesz szukał przyjaciół, szukaj takich którzy zaakceptują cię takim jakim jesteś. Są bowiem rzeczy na które nie mamy wpływu. Rzeczy, których nie możemy zmienić nawet wtedy, gdy bardzo tego chcemy. Tych, którzy to zrozumieją i zaakceptują możesz nazywać prawdziwymi przyjaciółmi.

Jeż rozmyślał nad tymi słowami i chyba zrozumiał o co w nich chodzi, gdyż na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech.

- No nic, a teraz wskakuj mój mały przyjacielu. Pójdziemy razem na spacer. Będziemy się przy tym bawić rozmawiać i śmiać do upadłego - powiedział z uśmiechem Nosorożec.

Tak też zrobili. Razem, już jako przyjaciele.

Shogun