Nowe czasy

przyjaciele zabrali różę

moją jedność ze światem

zamknęli w klatce

nazywając grzech miłością

 

upadam codziennie

walcząc o dusze przyjaciół

mimo przewinień

dostrzegam perłowe ulice

 

to zbyt proste

w nowym porządku

duszę sprzedano

przed wizerunkiem

Jedynego

 

na horyzoncie klatka

moi przyjaciele i ja

złączeni miłością

burzymy

 

to zbyt proste

Nowe czasy
Autor: Johnny2x4
Czytano 327 razy
Data dodania: 17.02.2020

Średnia ocena: 4.8  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (3)

  • betti 17.02.2020
    Nie za bardzo wyszedł ci ten wiersz. Moim zdaniem wymaga dopracowania.
  • Johnny2x4 17.02.2020
    Żebyś wiedziała. Toporny.
  • Tjeri 17.02.2020
    Czytam kolejny raz, ale w końcu uznaję swoją porażkę. Nie potrafię otworzyć tego wiersza, zbyt hermetycznie dla mnie. Owszem, trafiają do mnie pojedyncze słowa frazy, które sugerują jakiś kierunek ("nazywając grzech miłością", "upadam" "dusze przyjaciół", "Jedynego"), ale chyba tylko po to, by sprowadzić mnie na manowce...

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania