O Mariuszu i Anieli część 12.

Pierwszego listopada Aniela pojechała na cmentarz. Pozapalała znicze na grobach zmarłych ze swej rodziny i poszła pod kaplicę cmentarną. Proboszcz Pawłowicz kończył już czytanie wypominków. Nagle Anielę zaszła od tyłu jej siostra Maryla z mężem Januszem. Maryla była ubrana w długi fioletowy płaszcz, na głowie zaś miała beżowy beret. Jej małżonek natomiast był ubrany w czarne spodnie i czarną skórzaną kurtkę.

- Cześć- zawołała Maryla obejmując Anielę.

- Cześć, cześć- odparła.

- Czołem- rzekł do Anieli Janusz podając jej rękę.

- I co tam słychać?- zapytała siostra Anieli.

- A… No wisz, po staremu.

- I jak tam u Mariusza?

- Późni w domu se z nim pogadasz bo przyjdzie- odparła zdenerwowana.

Rozpoczęła się msza. Na mszy kazanie wygłosił pochodzący z Ciućmaniji ksiądz prałat Bogdan Cebula. Po mszy Maryla rzekła do Anieli.

- Wisz ty co?- powiedziała siostra.

- Co?

- Tak mi się przy grobie Romana w głowie zakręciło, że bym się na lampki przewróciła.

- To dobrze żeś się na lampki nie przewróciła, bo byś się mogła zesrać.

- Jak zesrać?

- Normalnie. Jak się ogień pod dupę podstawi to człowiek się ni może powstrzymać i sra- powiedziała Aniela wychodząc z cmentarza.

- Nie gadaj. Skund to wisz?

- W telewizorze tak gadali.

- Jo tam. W ty telewizji to głupoty gadają. Pewnie w TVMie to gadali.

- Ni.

- Ty, to jak tera jedziesz z nami.

- Ni, ja rowerem jade, a wy se jedźta. Tam w chałupie je Mariusz.

Goście pojechali do domu Anieli. W budynku czekał już Mariusz. Nie weszli jednak i poczekali na Anielę. Po dwóch minutach kobieta dotarła. Oparła rower o płot oddzielający kawałek ogródka przed domem od podwórza. Goście wraz z gospodynią weszli do budynku. Po otwarciu drzwi ich oczom ukazał się mały przedsionek.

- Zdejmijta buty. Zara dam wam laczki. Janusz! Wybierz se, które chcesz- prawiła Matka Mariusza.

- Tote brązowe daj mi.

- Masz. Maryla, a ty masz tote niebieskie.

Goście zdjęli płaszcze i weszli do przedpokoju. Mariusz wyłączył telewizor i wyszedł z małego pokoju, aby przywitać się z gośćmi.

- Cześć Mariusz- zawołała Maryla.

- Cześć ciotka- odpowiedział podając jej rękę- cześć wujo- dodał podając rękę Januszowi.

- Ja do kibla idę- powiedział Janusz.

- To idź, a ja ręce umyję- rzekła Maryla.

Kobiety weszły do kuchni. W piekarniku piekły się udka. Na piecu stał garnek, w którym gotowały się ziemniaki. Na stole stała patelnia, w której znajdowały się kotlety schabowe, które wcześniej usmażył Mariusz. Mężczyzna umiał dobrze ugotować. Jedzenie na każdą uroczystość, która odbywała się w domu jego matki zawsze on przygotowywał. Maryla umyła ręce i usiadła przy stole. Za chwilę z toalety wrócił Janusz.

- Co chceta do picia?

- A kawę mi możesz zrobić-powiedziała siostra Anieli.

- Mnie tyż- dodał Janusz.

- Jo. Czekajta. Zara wyjmę szklanki. To tak: was dwóch, Mariusz, Alduna ze Sławkiem i Łukasz to je sześć. A i jeszcze Romana brat przyjadzie to siedem. Weź mi Janusz podaj tu czajnik.

- Już Ci podaję.

Matka Mariusza wlała wodę do czajnika i postawiła go na piecu. Potem otworzyła oszklone drzwiczki kredensu i wyjęła z niego zieloną puszkę z kawą i miodową puszkę z herbatą. Obie puszki sięgały pamięcią towarzysza Gierka. Następnie wyjęła siedem szklanych podstawek, na których ustawiła szklanki. Za chwilę wyjęła łyżeczki z szuflady pod blatem stołu.