O progresie cywilizacyjnym w paru słowach – drabbelki

“Znałem kiedyś ludzi”

Znałem kiedyś ludzi, którzy wierzyli w kosmitów i bardzo chcieli się z nimi skomunikować, a nawet spotkać. No i pewnego razu się udało, ale to, co przeżyli w żaden sposób nie przypominało bajeczki o sympatycznym skądinąd Itim. Zaawansowana cywilizacja w mig skolonizowała Ziemię, a z ludzi uczyniła niewolników. Następnie, nim jeszcze rok nie upłynął, kolejna, jeszcze bardziej rozwinięta rasa zaatakowała planetę i roztoczyła nad nią parasol wszechwładzy. W końcu przyleciały istoty najinteligentniejsze, najsprytniejsze i najmądrzejsze w całym wszechświecie i dokonały konkwisty w imię postępu, krzewienia kultury i walki o pokój. Astro-Aszkenazyjczycy zdominowali świat mediów, ocenzurowali powiedzenie: „wasze ulice, nasze kamienice”.

“Ucywilizowani”

– Czy ucywilizowanie zawsze idzie w parze z rozwojem duchowym i moralnym?

– Trudno powiedzieć. Wiadomo, że dla anarchoprymitywisty pokroju Unabombera cywilizacja techniczna to samo zło. Z drugiej strony, rozwój technologii wymaga zaistnienia wielu cnót: człowieczej inteligencji, pracowitości, wyobraźni, umiejętności współdziałania oraz woli poznania prawdy o wszechświecie i nas samych.

– Dlaczegóż więc społeczeństwo premiuje jednostki sprytne, chciwe i zawzięte, pilnujące wyłącznie własnego nosa, dyktatorów, populistów i szarlatanów?

– Bo ludzie tworzą historię, ale nigdy się jej nie uczą, nie potrafią wnioskować – oświadczył Aszkenazyjczyk, a w jego oczach pojawił się błysk. – A teraz pozwól, że się udam do tej pięknej kamienicy przy twojej ulicy.