Od wieków
Słońce dodaje ludziom siły od tysięcy lat.
A cień raz do roku kradnie go nam chcądz nas zabić.
Chmury cichy świadek win w bólu konają.
Płaczą w konwulsjach bo nasze sekrety znają.
A w ich małych główkach takie myśli się pojwiają.
Minie jakiś czas, a czas świata się dokona.
Przyjdzie wielki mrok nikt go nie pokona.
Rzeki wyjdą z koryt, morze wyschnie czar życia prysnie.
Księżyc od lat pomaga światu w odwiecznych cyklach.
Czasem ze wstydy różowieje tonąc w obłędnych myślach.
Głowe chowając w objęciach chmur, co z bólu konją.
Bo one choć nie chcą nasze ruchy znają.
A w głuwkach takie myśli się pojawiają.
Minie jakiś czas, a czas świata się dokona.
Przyjdzie wielki mrok nikt go nie pokona,
Rzeki wyjdą z koryt, morze wyschnie czar życia pryśnie.
Komentarze (2)
"Minie jakiś czas, a czas świata się dokona.
Przyjdzie wielki mrok nikt go nie pokona,
Rzeki wyjdą z koryt, morze wyschnie czar życia pryśnie."
Ten fragment wyżej bardzo mi się podoba. Najlepszy element całej twojej pracy. Ogólnie bardzo ciekawie podeszłaś do tematu i podoba mi się to, co stworzyłaś, ale liczne błędy niestety psują z lekka cały efekt. Poza tym wciąż mam wrażenie, że w kilku miejscach rymy pojawiły się na siłę. Przymknę na te drobne błędy i zostawię 5, ale popracuj nad nimi, a wtedy będzie naprawdę dobrze :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania