Odchodzą

Odchodzą z tej ziemi jej dzieci. Dlaczego na to pozwalamy?

Nikt nie chce ich zatrzymać. Każdego dnia widuję tysiące pleców.

Jest nas tutaj co raz mniej. Panie na tronie dlaczego to nam robisz?

Chcieliśmy tylko godnie żyć. Wy żyjecie zbyt godnie.

Macie wszystko czego potrzebujecie. Jesteście przecież nietykalni.

Stańce wśród nas i zrozumcie nasz świat. Wasze oczy widzą piękny obraz.

Dlaczego nikt nie dostrzega płaczu głodnych dzieci? Ilu to naszych braci nazywa dworzec domem?

Zmuszacie nas do przyjęcia tysięcy obcych twarzy! Ja chcę pomóc setką braci!

Moja miłość nie pozwala mi ich powitać! Pragnę żyć wraz z setką godnie!

Na górze nie widzicie trudu tego dnia. Zbyt wielu już umiera z głodu.

Nie jesteśmy wielcy! Kiedy w końcu to zrozumiecie?

Los naszych dzieci jest wam obcy! Zrozumcie, że rodzina jest ważniejsza od obcych.