Okruchy dnia

Zmierzcha już ciemnym niebem

moje życie nakryte

sen przynoszący ukojenie

nie może się przecisnąć

przez meandry myśli

Okruchy dzisiejszego życia

rozsypane w nadwyrężonym umyśle

niczym koszmar rozrywający

monotonię samotności

Moja twarz welonem zakryta

przed strachem powtarzającym się

jak mantra i myśl;

nie bać się,

nie dać pożreć paszczy strachu

Nad moim życiem zmierzcha

ciemny kożuch nocy

zakrywa okruchy dnia

odpływające w senną dal

Ulv Hengill

5.12.2019