Ostatnia krew

Pchał w drzwi dla obsługi z całej siły. Prawie leżał na ladzie baru, za którą leżał do niedawna żywy barman. Z tego co on pamiętał, jeden ze złodziei "sprzedał" mu dwie kulki. Jedną w bark, drugą w głowę. Łącznie dwanaście trupów leżało we krwi, a ten sam gang psychopatycznych morderców pewnie teraz obrabia i urządza strzelaniny w kolejnych miejscach. Ktoś w rogu sali, konając jęczał i błagał o pomoc, litość. Był kompletnie w szoku, z nabojem w środku brzucha. Jemu też nie udało się uniknąć postrzału. To miał być spokojny, jednoosobowy wypad na piwo do ulubionej knajpy, skończył się inaczej. Szef gangu nakazał mu klękać i dosłownie całować buty. Kyle nie zamierzał tego robić, więc bardzo szybko gangster przestrzelił mu lewe ramię. Cała czwórka uciekła z łupem i kilkoma ofiarami na koncie. Dwudziestotrzyletni Kyle nie poddawał się. Naciskał na klamkę, walił w drzwi. Wiedział, że w pomieszczeniu dla personelu chowa się orzerażony strażnik. W końcu, po dwóch lekkich kopnięciach, drzwi puściły. Czarnoskóry młody chłopak wbiegł do pokoju z dwoma komputerami, telewizorem i zniszczonym systemem kamer.

- Co się stało!?! Poszli sobie!?! - pytał cały spocony, łysy strażnik.

- Ty skurwysynu... - rzucił przez zaciśnięte w bólu zęby Kyle, trzymając się za ranną rękę. Jego biały longsleeve nagle w połowie stał się ciemnoczerwony - Masz klamkę, a nie odważyłeś się walczyć z tymi kurwami... Dwanaście pierdolonych osób jest martwe. Kolejne się wykrwawiają. - przeklinał ochroniarza w niebieskiej koszuli, z zamkniętymi oczami. Patrzył na pistolet w kaburze strażnika. Podniósł wolno powieki. Jego dusza zabraniała mu tak po prostu zostawić tą sprawę. Czuł, jak trupy błagają o zemstę.

- Coś się... - chciał zapytać czterdziestolatek.

- Daj mi broń. - przerwał afroamerykanin.

- Ale...

- Dawaj tą pieprzoną klamkę! - krzyknął niecierpliwy. Sam nie był święty, ale w żadnym ze swoich napadów nikogo nie skrzywdził. Nie był złym człowiekiem, wbrew pozorom. Wystraszony ochroniarz, mając nadzieję że obcy mu chłopak wie, gdzie bandyci uciekli, chce ich dorwać, wręczył mu do sprawnej, choć brudnej od krwi dłoni Glocka-17.

- Dziękuję... - dalej syczał przez zęby Kyle - Wiesz co myślę? - zapytał.

- T... Tak? - nie zrozumiał strażnik.

- Że jesteś pizdą. Tak, myślę że jesteś pieprzoną pizdą! - krzyczał, unosząc broń ku trzóchliwemu czterdziestolatkowi.

- To nie tak... Ja... J... - trząsł się.

- Stul pysk! - dalej darł się wniebogłosy, wymachując mu przed twarzą pistoletem.

- Mam... Mam rodzinę...

- Ci zabici ludzie też mieli rodziny. Dalej chociaż część z nich opiekowałaby się dziećmi, gdyby pewna pizda nie bała się walczyć...

- Ja nie jestem pizdą.

- Nie? A kim kurwa jesteś? Zabierz mi broń. No! Zabierz mi broń. - ochroniarz jednak nie reagował - Nie masz jaj nawet na zabranie gnata czarnemu, rannemu frajerowi. Tak? Jesteś pizdą, bez jaj. Dwanaście trupów. Ale tej nocy nędzie ich trzynaście. Wiesz, kto będzie trzynastym?

Z całej siły pociągnął za spust. Pocisk rozsadził głowę ochroniarzowi, który dosyć szybko padł na płytki.

- Idziemy dalej. Czternaście. - szeptał sam do siebie, przykładając lufę do skroni.