Pamięć (Fan Fiction Dary Anioła) 10

- Ze wszystkich kitów jakie mogłeś nam wcisnąć, ten jest najgorszy.

- Powiedziałem wam co wiem, jeśli nie wierzycie to już wasz problem! A teraz mnie wypuśćcie!

- Skoro to Igor stoi za pożarem, to niby czemu sprzeciwił ci się na przesłuchaniu? - nie dawał za wygraną Jace.

- Bo sprawa była już przegrana! Jeśli musicie wiedzieć absolutnie wszystko, to to on kazał mi się ukryć w Paryżu, a on sam "dokończy sprawę".

- Jaką sprawę? - Alec widział, że Pontmercy albo rzeczywiście mówi im całą prawdę, albo wersję wydarzeń przygotowaną wcześniej. Chłopak miał nadzieję na to drugie.

- Nie wiem, nie powiedział mi. Więcej nie wiem, puśćcie mnie i wracajcie do Idrisu, albo idźcie do diabła i krzyżyk na drogę!

Trójka Nocnych Łowców wymieniła spojrzenia. Ich tymczasowy więzień próbował wykorzystać ich chwilę nieuwagi na ucieczkę, ale zaraz został powalony na ziemię przez Isabelle.

- Wrócimy do Idrisu. - powiedziała dziewczyna. - A ty pójdziesz z nami i lepiej żeby się nie okazało, że kłamałeś.

 

_______________________________________________________________________________________________________

Magnus czuł się coraz gorzej. Do zawrotów głowy i bólu wszystkich mięśni dołożyła się jeszcze gorączka. Spróbował uleczyć się magicznie, ale pomogło to tylko na chwilę, a objawy wróciły ze zdwojoną siłą. To nie mogła być zwykła grypa, ani żadna choroba z którą Magnus do tej pory się zetknął. Stwierdził, że musi zejść na dół i zapytać się Igora co było w tej herbacie - może był paskudnie uczulony na któryś składnik? Zwlókł się z łóżka i, przytrzymując się mebli aby nie upaść, ruszył w stronę drzwi. Podłoga kołysała się pod nim, a trasa do wyjścia z pokoju nieznośnie się przedłużała. W końcu jednak położył rękę na klamce, nacisnął - drzwi nie drgnęły. Ponownie pociągnął, spróbował je pchnąć, jednak bez efektu. Był zamknięty na klucz. Chciał zastanowić się kto mógł to zrobić i po co, ale głowa bolała go coraz bardziej, a gorączka chyba podniosła się jeszcze o kilka stopni, chociaż to było niemożliwe, nie w tak krótkim czasie. Nawet nie myślał teraz o próbie powrotu do łóżka, uwiesił się na klamce żeby w ogóle ustać na nogach. Podłoga coraz bardziej się kołysała, miał mroczki przed oczami...

Magnus siedział w jednym z pokoi gościnnych, gdzie chwilowo rozłożone było biurko i magiczne specyfiki. Co prawda do eksperymentu potrzebował jakichś dziesięciu procent znajdujących się w pokoju rzeczy, ale Spiralny Labirynt potrzebował wyników na wczoraj, a jemu nie chciało się bawić w segregowanie. Usłyszał dzwonek do drzwi.

- Wejść! - krzyknął. Drzwi były otwarte, a on akurat w tym momencie nie mógł odejść od fiolek. Odmierzył odpowiednią ilość fioletowej substancji o niemożliwej do zapamiętania nazwie, wstawił mieszankę na ogień i odwrócił się. W drzwiach stał już jego gość. Czarownik zdziwił się, ponieważ okazał się on Nocnym Łowcą, a oni (nie licząc jego własnego, prywatnego Nocnego Łowcy) rzadko zaszczycali jego dom. Mężczyzna miał piwne oczy i jasne falowane włosy, które byłyby jego wielkim atutem, gdyby raz na jakiś czas użył lakieru.

- Witam w moich skromnych progach. Magnus Bane, Wysoki Cza...

- Mam do ciebie interes, czarowniku.

- Cóż, cenię sobie... bezpośredniość. Z kim mam przyjemność?

- Nie powinno cię to obchodzić. Przejdźmy do sprawy: mój siostrzeniec ma przejąć Nowojorski Instytut.

- Proszę wybaczyć, ale chyba pomylił pan okienka. Posadę dozorcy waszych kapliczek postojowych załatwia się w Clave.

Nefilim uśmiechnął się zaciśniętymi wargami. - Tak, byłem już u Rady. Oni jednak z niewyjaśnionych powodów mają pewne... obiekcje. I tu zaczyna się twoja rola, czarowniku.

- Tak? - odparł Magnus bez cienia zainteresowania. Już wiedział, że nie weźmie tego zlecenia.

- Gdyby okazało się, że Maryse Lightwood nie jest w stanie zapewnić Instytutowi bezpieczeństwa, pierwszy w kolejce do zastąpienia jej znalazłby się mój siostrzeniec.

- Więc?

- Więc chcę, żebyś wezwał demona i wprowadził go na teren Instytutu.

- Aha. Przykro mi, muszę odmówić zlecenia.

- Nie udawaj moralności, nie słyszałeś jeszcze mojej oferty...

- Wynocha. - zakończył rozmowę Magnus, wciąż spokojnym tonem, w którym nie dało się wyczuć wyzwisk, jakimi miałby ochotę obrzucić tego człowieka. Nocny Łowca żachnął się, ale nic nie powiedział, tylko zacisnął usta w jeszcze cieńszą kreskę i wyszedł z pokoju. Gdy tylko drzwi się za nim zamknęły, Magnus rzucił się do biurka w poszukiwaniu papieru i długopisu. To, że on kategorycznie odmówił zlecenia, nie oznaczało, że ktoś inny go nie przyjmie. Oparł kartkę o niezawalony probówkami kawałek blatu i zaczął pisać wiadomość do Aleca. Nagle poczuł, że na jego szyi zaciska się czyjeś ramię. Zakrztusił się zatrzymanym w pół drogi powietrzem i złapał za duszącą go rękę, magicznie rozgrzewając do temperatury wrzenia własne dłonie, i zmuszając jej właściciela do cofnięcia się. Czarownik błyskawicznie się odwrócił. Oczywiście - miał przed sobą odprawionego przed chwilą Nocnego Łowcę, na którego szyi połyskiwała świeża runa cichego poruszania się.

- Trzeba było przyjąć zlecenie, mieszańcu. Teraz będę musiał cię zabić. - Mówiąc to Nefilim rzucił się na Magnusa, a ten zrobił unik. Jednak nie dość szybko, bo przeciwnikowi udało się złapać go za marynarkę. Czarownik wyrwał się, trącając łokciem biurko z którego spadł jeden z pojemników, rozsypując po dywanie niebieski proszek. Odwrócił się i rozejrzał za Nocnym Łowcą, któremu w ciągu tych kilku sekund udało się zniknąć z jego pola widzenia. Magnus zachwiał się - przeciwnik ujawnił swoje położenie, uderzając go od tyłu w głowę którąś z fiolek. Bane upadł, pociągając za sobą biurko i resztę specyfików. Od płomienia którym podgrzewał fioletową substancję natychmiast zajął się dywan, płomienie oddzieliły go od Nefilim. Czarownik zakrztusił się pyłem i chciał wstać, ale boleśnie stłuczone podczas upadku i chyba podrażnione szkłem żebro pozwoliło mu tylko na moment unieść się nad podłogę. Do jego nozdrzy dostawał się wyłącznie dym, płomienie zaczynały ogarniać resztę pokoju i lizać jego skórę...

 

Zaczerpnął gwałtownie powietrza, częściowo z zaskoczenia, a częściowo po to, żeby nie zemdleć. Mocniej ścisnął klamkę i uderzył w drzwi, chociaż wiedział, że nic mu to nie da. Podłoga jeszcze mocniej zakołysała się pod jego stopami.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (3)

  • Sky300 12.02.2016
    Nie rozumiem ostatniego akapitu... On się próbował wydostać z tego palącego się pomieszczenia czy miał halucynacje/zwidy? Jeśli miałby być według pierwszej opcji, cały czas, kiedy ten Nocny Łowca go napadł, Magnus nie potrafiłby się bronić ani chwili, patrząc na jego stan. Wytłumacz mi proszę o co w tym zakończeniu chodzi, za głupia jestem xD
    Coraz krótsze te rozdziały, a coraz bardziej chce się więcej.... Jesteś okrutna :P Leci 5!
  • T. Weasley 12.02.2016
    Jak to pisałam był większy odstęp, po wstawieniu zawsze się zlewa, więc mogło być nieczytelne - chodziło mi o to, że przypomniał sobie jak doszło do pożaru
  • Sky300 12.02.2016
    Nie ogarnęłam, że o to chodzi :O

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania