Pamiętnik Laboratoryjny cz. 1

Pamiętnik Laboratoryjny

Steven Zapacki

Dzień: 1935

Data:21.04.2017.

Doktor: Steven Zapacki

Obiekt: 1/,, Claire”

Miejsce: Tajne

Dzisiaj mija dokładnie czterdziesty rok mojego życia, i piąty odkąd rozpocząłem badania nad obiektem. Tak, dzisiaj mam swoje cholerne urodziny, więc mogę pozwolić sobie na strzelenie kilku zimnych browarów, i kawał porządnie wysmażonego mięsa. Na całe szczęście kumpli zaprosiłem na 17:00, więc może zdarzę choć trochę ogarnąć ogródek, i nie będę musiał słuchać ich złośliwych, a zarazem przyjacielskich docinek. Moja kochana żona zrobiła mi najlepszy prezent jaki mogłem sobie wymarzyć, zabrała dzieciaki na weekendowy wypad do dziadków, tym samym uwalniając mnie od ojcowskich obowiązków. Sama natomiast, przygotowała i zostawiła idealnie przyprawione kiełbasę i inne smakołyki, które wystarczy tylko położyć na gorący ruszt od grilla. Jedyne co mnie zdziwiło to, że sama zaproponowała, aby te urodziny były typowym męskim wieczorem. Kazała mi się nią nie przejmować, bo ma już z koleżankami zarezerwowany pobyt w Spa. Cały ten dzień wyglądał by idealnie, gdyby nie jeden mały, chociaż bardzo znaczący fakt.

Dzisiaj nikt nie zaśpiewa mi tego sztampowego sto lat sto lat.. , i nikt nie zje ze mną grillowanego żarcia. Nie odwiedzą mnie dzisiaj koledzy, a ja sam nie odprawię żony i dzieciaków na weekend. Nie będzie śpiewania, żartowania ani żadnych urodzin. Tak naprawdę pamiętam o moim prywatnym święcie tylko dlatego, że muszę prowadzić jaki przeklęty służbowy dziennik. Ten wpis jest natomiast pierwszym w moim osobistym pamiętniku. W sumie to nie wiem po co to robię, bo i tak zostanie mi on odebrany i zniszczony. Jednak skoro podjąłem się jego prowadzenia, to szybko wyjaśnię wam dlaczego wszystko co u wyżej wymieniłem nie dojdzie do skutku. Jest to banalnie proste, i pewnie większość z was już się domyśliła o co chodzi. Moi ,,pracodawcy” nie popisali się zbytnią kreatywnością, i jak w typowych filmach sci-fi, których fabuła dotyczy tajnych badań zamknęli mnie w ukrytym laboratorium. Czynnością, która mi osobiście wydaje się absurdem jest zakładanie czarnego worka na głowę podczas podróży. Podobno ma to uniemożliwić ujawnienie lokacji do której zostajesz wysłany. Jeżeli chodzi o mnie to wszystko było gówno warte, bo dobrze zapamiętałem całą drogę, i już podczas wprowadzania mnie do środka wiedziałem, iż moje lokum znajduje się pod ziemią. Tak, jestem kurwa pod ziemią. Pięć lat sam na sam z głuchym echem, kilkoma zeszytami i milionem sprzętu laboratoryjnego. Chociaż nie przepraszam, nie jestem tu zupełnie sam jest jeszcze on… , ona… , to coś w pokoju badawczym. Z nudów nawet nadałem temu czemuś imię. Claire, nie wiem dlaczego żeńskie, bo po płci na pewno nie wnioskowałem. Zresztą nie jest to zbytnio istotne, a na pewno nie dla mnie. Wybaczcie mi moją niegrzeczność podczas pisania i pozwólcie, że zjem sobie urodzinowy obiad z proszku. Wiem, że podczas rozmowy nie powinno się mieć pełnych ust, a ja pisanie do was traktuję jak rozmowę, więc jeszcze raz przepraszam.

Dobra obiad wstawiony, pozostało więc już tylko czekać na pikanie mikrofalówki.

Myślę, iż jest to idealny moment na zakończenie dzisiejszej notatki, bo raczej opisywanie żucia gumowego kurczaka o smaku drewna nie będzie was ciekawiło. Chociaż najśmieszniejszy jest napis na opakowaniu, który mówi, iż kurczak smakuje jak prosto z rusztu. To była taka mała anegdotka na koniec i poprawę humoru.

Wątpię, ale jakby jakimś cudem ktoś to kiedyś przeczytał, to żegnam się z tobą, lub wami w ten jakże rozrywkowy dla mnie dzień.

Pozdrawiam, Dr Steven Zapacki.

21.04.2017. Godzina 14:33

