Piedestał

Z drzew spadają liście,

A ja spadam z piedestału,

Który ustawiłam sobie sama,

Na przekór wszystkim,

Bo tak chciałam.

Spadam, choć nie wiem dlaczego,

Mijam obrazy szczęśliwych wspomnień,

Patrzę w nicość pode mną,

Szarzy się i zieleni,

Karmi moją energią.

Czy coś mnie popchnęło?

Czy ma to znaczenie?

Coraz ciemniej i głębiej,

Wtapiam się w otępienie.

Niedługo zapomnę,

Jak było stać dumnie tam w górze,

Nie będzie mnie już boleć,

Że przecież tyle mogłam,

A teraz już nic nie umiem.