Piętno minionych dni. Cz. 11

Tego wieczoru w całym haremie dało słyszeć się muzykę. Sułtanka Matka chcąc, czy nie chcąc musiała wyprawić zabawę na cześć wybawicielki syna. Dziewczęta w głównej sali bawiły się jak nigdy przedtem. Tylko Kader siedziała cały czas w swojej komnacie. Bała się bowiem tego, co przyniesie jutro. Jednak wiedziała, iż na odwrót jest już za późno. Wstała, więc poszła do garderoby i wybrała ciemno niebieską sukienkę, i czarne buty. Nie zapomniała również o prezencie od Sułtanki Melek. Gdy już była gotowa do wyjścia do komnaty wbiegł Książę Mustafa.

- Kader! Choć do sali głównej, wszyscy się bawią a ty siedzisz tu sama. - Szybko wykrzyczał szczęśliwy chłopczyk.

- Dobrze mój Książę. Zaprowadzę cię tam, bo widze, że chyba uciekłeś Felicji. - Mówiła, blondynka wymuszając uśmiech.

Kiedy dotarli, do sali głównej dało się zauważyć, że niektóre z niewolnic najchętniej pozbyłyby się Kader. Jednak jedna osoba cieszyła się z tego, że dziewczyna się zjawiła. Mianowicie tą osobą była Valide. Kader podeszła więc do niej i się pokłoniła.

- Pani przyprowadziłam Księcia Mustafę. Widać się nudził i uciekł opiekunce. - Mówiła jakby nigdy nic blondynka patrząc kobiecie prosto w oczy.

- O widzę, że zmądrzałaś i postanowiłaś odpuścić. Siadaj więc, w końcu to zabawa na twoją cześć. - Rzekła Binnaz i wskazała dziewczynie miejsce na dużej poduszce.

- Dziękuję Pani. A gdzie Sułtanka Bigel? - Zapytała nieco dziwnym tonem Kader.

- Sułtanka Nur nie chce zasnąć. A poza tym ona ma inne rzeczy na głowie. - Odparła lekko zmieszana Valide.

- Pani, kiedy będzie mi dane poznać resztę twoich dzieci? Mam na myśli Sułtankę Fatmę. - Zapytała spokojnie Kader udając, że dobrze się bawi.

- Moja córka być może zjawi się tu na uroczystości obrzezania Księcia Yasufa. A co do mojej drugiej cyrki Jasemin to wątpię, że sie pojawi. Nie lubi tego pałacowego życia. - Powiedziała dumnie Valide patrząc na bawiące się niewolnice.

Po jakimś czasie rozległ się głos oznajmiający przybycie Sułtanki Seniorki. Wszyscy poza Binnaz wstali i pokłonili się jednej z ostatnich przedstawicielek starej Dynastii Ossamnów.

- Witaj Binnaz widzę, że świetnie się bawisz. - Rzekła staruszka siadując obok Valide.

- O widzę, że teraz będziemy bawić się w uprzejmości. Ale daruj to sobie. Twoje rządy jak każe innie, kiedyś się skończą. - Ciągnęła swoją wypowiedź Sułtanka Melek.

- I kto to mówi? Matka zdrajczyni! Ciesz się, że mój syn pozwolił ci tu zostać. Lecz nie martw się. Gdy kiedyś mój syn zrozumie swój błąd, odeśle Cię do Pałacu Łez. A tam dokonasz żywota. - Cedziła przez zęby Binnaz.

- Czyżby? Zobaczymy, która z nas tam trafi. A teraz bawmy się. - Odparła Melek uśmiechając się pod nosem.

W tym samym czasie Sułtanka Bigel dumnie kroczyła wraz ze swoją służbą złotą drogą. A na ten wieczór wybrała złotą suknie, która doskonale pasowała do jej ciemnych włosów. I koronę z Czerwonych rubinów. Gdy już dotarła przed komnatę Padyszacha spotkała tam Samira.

- Witaj Pani. - Rzekł zdziwiony Szambelan, kłaniając się.

- Powiedz Muradowi, że przyszłam. - Oznajmiła Bigel poprawiając kolie.

- Ale Padyszach oczekuje Kader nie Ciebie. - Mówił wolno Samir.

- Za kogo ty się masz?! Rób co mówię, bo gorzko tego pożałujesz! Pamiętasz co się stało, gdy nie posłuchałeś mnie siedem lat temu? - Ciągnęła podniesionym tonem Sułtanka.

- Doskonale pamiętam, co zrobiłaś mnie i Fatmie. I co myślisz, że ona jest szczęśliwa z Davudem? - Mówił Szambelan.

- Nie dbam o to, co czujesz ty i ona. A teraz idź do Murada! - Krzyknęła Bigel.

- Jak sobie życzysz. - Powiedział Samir i poszedł do komnaty Sułtana.

Gdy Szambelan przekroczył drzwi komnaty Padyszacha zastał go siedzącego przy biurku.

- Panie przyszła Sułtanka Bigel. - Oznajmił Samir kłaniając się.

- Co ona tu robi? Odeślij ją. Gdzie jest Kader? - Zapytał zdziwiony Murad.

- Nie przyszła. - Oznajmił Szmbelan.

- To po nią poślij. A Bigel niech wraca do dzieci. - Mówił spokojnie Sułtan odkładając pióro.

- Tak jest. - Mówił dumny z siebie Samir po czym wyszedł.

Kiedy na powrót znalazł się na korytarzu, zniecierpliwiona Sułtanka nerwowo chodziła w tę i z powrotem.

- No nareszcie! A teraz odsuń się! - Krzyczała naburmuszona Bigel.

- Ale Sułtan kazał Cię odesłać. - Mówił dumny z przynoszonych wieści Samir.

- Ale jak to?! Woli tą Krymską dziewuchę! Ja tego tak nie zostawię! Murad! Jak możesz mnie tak ranić?! - Darła się Sułtanka szarpiąc się z Samirem.

- Spokój się Pani. - Mówił Szambelan.

Nagle nie wiadomo z kąt na korytarzu pojawił się Padyszach.

- Bigel uspokój się! Zrozum, że takie są reguły haremu. A teraz wracaj do siebie. - Powiedział nieco zdenerwowany Sułtan.

- A jak nie to co?! Odeślesz mnie do Starego Pałacu? - Zapytała wzburzona dziewczyna.

- Bigel wracaj do siebie! - Krzyknął, Sułtan trzaskając drzwiami do komnaty.

W tym momencie zdenerwowana Sułtanka biegła jak szalona haremowymi korytarzami. Aż, dotarła do sali głównej.

- Ty zdziro! Śmiesz zadzierać ze mną matką trójki Sułtańskich dzieci! Ty Krymska przybłędo! - Darła się na cały harem Bigel.

- A tobie co się stało? - Zapytała zdziwiona Valide?

- Jak to co?! Sułtan kazał posłać po tą..... - Lecz Sułtanka nie zdążyła dokończyć zdania. Bo przybył Ali Aga.

- Valide wybacz, że przeszkadzam. Ale Sułtan wzywa do siebie Kader. - Wydusił z siebie haremowy strażnik.

- Co? - Zapytała zdziwiona Binnaz wybauszając oczy.

- Jak to, co Binnaz. Twój syn zerwał się ze smyczy. - Szepnęła Sułtanka Melek.

- Kader idź już. Sułtan czeka. - Wycedziła przez zęby Valide.

- Pani ja... - Próbowała wydusić coś z siebie.

- Kader słyszałaś co powiedziała Valide. - Wesoło dodała Melek.

Gdy blondynka wychodziła z sali głównej Bigel szepnęła jej do ucha.

- Zapłacisz mi za to. - Mówiła wściekła Sułtanka.

- To się jeszcze okaże. - Odpyskowała jej Kader.

Tak więc Kader wyruszyła w najdłuższą drogę tego dnia. Wiedziała, że tej nocy będzie musiała wyrzec się wszystkiego, w co wierzy. W imię zemsty i własnego dobra.