Plan filmowy.

.- Pięć armat mi skradziono! Cóż ja teraz pocznę? Biada złodziejaszkom, powiadam biada! - Król, siedzący ponuro w kącie, smętnie pokiwał głową.

- Stop! Żukowski spójrz na mnie i powiedz mi jakie armaty skradziono Tobie.

- No zwyczajne armaty. Przecież armata to armata.

Reżyser zacisną mocno zęby. Miał ochotę wyjść z planu filmowego bez pożegnania się.

Aktor grający króla, spojrzał jeszcze raz na kartkę ze scenariuszem – A przepraszam! Bo tam jest coś jeszcze napisane.

- Nooo – nerwowo odrzekł reżyser.

- Skradziono mi telefon.

- Co Ty kurwa wygadujesz?

Żukowski pogrzebał w kieszeniach.

- A nie przepraszam, bo mi w lewej kieszeni się znalazł.

Reżyser spojrzał z niedowierzaniem na siedzącego Żukowskiego. Nie mógł uwierzyć, że producenci przydzielili mu główną rolę Króla. Był pełni świadomy tego, kręcenie 10 minutowego filmu, zajmie mu jeszcze dwa tygodnie.

- Armaty Szwedzkie – odpowiedział Żukowski

- I tak masz mówić cały czas. Dobra! Zaczynamy scenę kręcić od nowa.

Żukowski schował kartkę za pazuchę. Lekko od odchrząkną, aby mieć bardziej wyraźny głos i kiwną głową na znak, że już jest gotowy.

- Dobra! Lecimy! Start!

- Pięć armat szwedzkich mi skradziono! Cóż ja teraz pocznę? Biada złodziejom, powiadam biada! - Król, siedzący ponuro w kącie, smętnie pokiwał głową. - Czy to mój pierworodny? Może to on! . Zguba mu, to koniec, bo on będzie wydziedziczony. - Król wyciągną z kieszeni telefon i przyłożył go do ucha. – Azja daje rozkaz ci. Złapać drania i później go schłostać. Tak! Tego mego syna, mej cygańskiej linii przodka. Jak on te armaty z stodoły ukradł. Na złom zatargał, później za pół cen odsprzedał, by kupić sobie auto.

- Stoop! – Krzyknął reżyser. – Teraz powinien wejść książę. Gdzie on jest?

- Książe ma rozwolnienie.

- Nie! To koniec na dzisiaj!

(Miał być BDD1, ale się spóźniłem)