Po winie wcale nie jest łatwiej

ukryta pod kocem milczę w rytmie tętnic

głucha na krzyk wina z rozbitej karafki

gdzieś za szybą sapie chorobliwie księżyc

niespokojne sny śnią nastroszone kawki

dywan wsysa krople zachłannym pragnieniem

krztuszą się czerwienią tonące roztocza

pod senną powieką szarpią się daremnie

wyblakłe kokardy w dziewczęcych warkoczach

spycham ze snu zbocza westchnienia wieczoru

mankamenty nocy kryję pod szlafrokiem

zegar dech zatracił do zmysłów nie dorósł

i cienie wskazówek przemykają bokiem

nowy świt już bliski pęcznieje oddechem

próżno szukać dłońmi wczorajszej ekstazy

spopieliła iskrę odchodząc z pośpiechem

zaciętym grymasem na zgorzkniałej twarzy

skrzydła mi kiełkują całkiem nieporadne

choć tęsknię do nowych wyuzdanych lotów

nie umiem ich zmusić by się rozpostarły

czekając zmierzchaniem twojego powrotu