początek być blisko nieba

Początek

Nazywam się Anthony i mam jedenaście lat. Mieszkam w małej wiosce, której nikt nie zna. Kiedy pójdę gdzieś daleko i spytam się gdzie jest. To zawsze odpowiadają mi, że nigdy o takiej miejscowości nie słyszeli. W zasadzie to nie dziwię się im. Są tam dwa budynki, oprócz mojego domu. Są to dosyć stare budynki, a mój jest zwyczajny, drewniany. Taki trochę inny, lecz tak samo nie zadowala marzeń. Wątpię, żeby ktoś z was kochał drewniany dom, którego dach przemaka podczas deszczu i ledwo stoi na fundamencie. No, ale cóż … Starsza siostra Libia powtarza mi, że dzieci z Afryki nie mają domu i dlatego ja doceniam ten domek. Kiedy jest tabliczka z miejscowością to 200 m dalej jest znak, że się kończy. Jest gdzieś ukryta blisko lasu. Lasy oczywiście są piękne, ponieważ kto nie kocha wspinać się po drzewach, robić bazy z patyków i biegać po krzakach. A może to tylko ja jestem taki dziecinny… Opowiem wam teraz o mnie, tak mniej więcej. Nie umiem o sobie mówić, ponieważ to dziwne uczucie. Ktoś może cię zaraz osądzić, a jak mogliście zauważyć lub nie to przejmuje się ludźmi. Ale dość już mojego marudzenia, bo chyba nikt nie lubi słuchać, jakie to ma złe życie. Jestem niski , najniższy z klasy i dlatego każdy mówi na mnie : „karzełek”. Nie lubię tego i często się obrażam na to, ale nic to nie daję więc udaje, że nic nie było. Zawsze jestem ubrany w moje czerwone buciki, które dostałem od Alisy. Alisa to moja starsza koleżanka, która mieszka obok. Często do mnie przychodzi i jest bardzo miła. Z resztą o niej też opowiem. Ale wszystko po kolei, bo sam się zgubię. Moja siostra Libia ma piętnaście lat i ona jest wyższa ode mnie, aczkolwiek na nią mówią „ mały elfik”. A może ona jest też niska, a ja jestem bardzo niski. Chociaż ona mi mówi, że ja dopiero rosnę, a ona już będzie niska. Lecz mam obawę, że ona to zmyśla, żeby mnie pocieszyć. Ona natomiast jest bardzo elegancka i piękna. Bardzo lubi sukienki, spódniczki, naszyjniki, lecz jej w tym do twarzy i lubię ją taką. Chodzę do szkoły parę kilometrów dalej. Chodzę przez las, bo tak mi wygodniej. Alisa ma dużo lat, bynajmniej tak mi mówiła na swoich urodzinach, kiedy się zapytałem ile ma lat to odpowiedziała, że woli mi nie mówić, bo będzie się smucić,że już jest taka stara. Ja mam obsesję na punkcie mojego wzrostu i każdego dnia sprawdzam, czy nie urosłem centymetra, albo czy nie zmalałem, ale mam szczęście, ponieważ to drugie jeszcze mi się nie przytrafiło. Moje dzieciństwo wiąże się z naturą, dzięki której spędzałem większość mojego czasu i kiedy zbliżała się noc to byłem bardzo blisko nieba, czasem wydawało mi się, że tam mieszkam. Bardzo długo szukałem kim tak naprawdę jestem, o co w tym wszystkim chodzi i skąd wziął się świat. Uwierzcie mi miałem w głowie wiele niepotrzebnych pytań i z każdym dniem ujawniał mi się rąbek tajemnicy o moim życiu. Dowiedziałem się wielu ciekawych lekcji i pewnie niektórzy teraz powiedzą : Co ja mogę przeżyć za lekcję w wieku jedenastu lat? Ale wtedy człowiek uczy się najwięcej i tak naprawdę wtedy kształtuję się charakter. Doznałem wielu przykrych lekcji, dzięki których mogę wam powiedzieć, że życie jest okropne, szare i złe, ale tego nie zrobię za to powiem, że życie jest dla odważnych i jest piękne. Nie wierzysz mi nadal to nic takiego, ja też tak miałem, ale zrozumiałem,że popełniam błąd. I teraz opowiem wam moją historię!