Pogodzona z życiem

Komentarze (8)

• 
  betti 29.08.2019

  To proza ułożona w wersy. Po co? Można z tego zrobić mini prozatorskie.
• 
  Misiu M 29.08.2019

  to nie jest proza ułożona w wersy
  to jest typ wiersza współczesnego
  moim zdaniem bardzo udany wiersz biały
  daję 4 bo wymaga małego doszlifowania
  i nie pisałbym każdego wersu z dużej litery
• 
  Aisak 29.08.2019

  No, właśnie duże litery out.
  Poza tym ok.
• 
  betti 29.08.2019

  Codziennie oddaje swoje ciało komuś w posiadanie. Nie ważne, kto tej nocy zostanie moim kochankiem, byleby tylko zapomnieć, pozbyć się, zagłuszyć palącą od środka samotność.
  A to jedyny znany mi sposób, aby dostać choć ochłap ciepła, bliskości, czułości.
  Cena warta chwili. Utonięcia w wyimaginowanym świecie, będącym sensem mojego istnienia...
  
  To nie jest proza?
• 
  Leila 29.08.2019

  I tak i nie bardzo często rozwijam swoje wiersze w opowiadania i odwrotnie.
• 
  betti 29.08.2019

  Leila poezja, to nie proza, żeby zapisywać tak samo. Poczytaj może na ten temat.
• 
  Leila 29.08.2019

  betti Nie powiedziałam, że jest to jedno i to samo tylko napisałam, że pewien pomysł może ewoluować lub przekształcam albo zwyczajnie przerabiam na opowiadanie czy wiersz, bo akurat ten kawałek albo pomysł szczególnie mi się podobał
• 
  Bożena Joanna 30.08.2019

  Wszystko jest dobre, gdy nas uszczęśliwia. Tradycyjną moralność można powiesić na kołku, jeśli to jedyna droga ku oszukaniu samotności, z którą trudno się pogodzić. Cierpienia kobiet przyjmują różną postać i zaspokojenie. Nie potępiam...

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania