......

Komentarze (12)

• 
  Pasja 16.11.2018

  Witam
  Kilogramy smutku i listy wędrowne bardzo ze sobą pasują. Miłość zawsze w listach się rodziła, a listy zawsze nią pachniały. Natomiast smutek jak wiatr wpisany jest w miłosne uniesienia.
  
  Bardzo ładne te twoje skorupiaki.
  
  Pozdrawiam ciepło
• 
  Adelajda 17.11.2018

  Witaj pasjo i dzięki bardzo za refleksje. Ty wiesz, że ja cenię Twoją obecność :)
• 
  Justyska 16.11.2018

  Ten tekst ma w sobie ogrom uroku. Czasem każdego bierze na wspominki, na rozmyślania i czesanie myśli. Takie to szczere...
  Pozdrawiam serdecznie.
• 
  Adelajda 17.11.2018

  Dziękuję Justysko :) Cieszę się, że ta szczerość jest wyczuwalna.
• 
  kalaallisut 17.11.2018

  "może to wszystko przez to zasiedzenie się
  nieświeże powietrze dawno niewietrzonego pokoju
  sprawiało że sześćdziesiąt kilogramów smutku
  zaczynało marzyć o niej"
  Tak Adelajda smunie pięknie i prawdziwie.
• 
  kalaallisut 17.11.2018

  *smutnie
• 
  Adelajda 17.11.2018

  Miło mi bardzo, że jest w tych moich wypocinach coś pięknego i szczerego :) Pozdrówki.
• 
  Canulas 17.11.2018

  Przeczytałem. Kolejka w sklepie nie sprzyja refleksjom.
  Wrócę.
• 
  Canulas 19.11.2018

  Nostalgiczne, wspomnieniowo miejscami smutne. Nie rozszarpuje, ale doceniam.
• 
  Adelajda 19.11.2018

  A już myślałam, że się rozmyśliłeś.
  Dzięki, że czytasz :)
• 
  sensol 09.12.2018

  tak!
• 
  Adelajda 09.12.2018

  Dzięki za przeczytanie.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania