Pok.

chwytają późny oddech

szukają drogi obok

widzą puste studnie

goniąc sypki bełkot

 

szansa jest im dana

od narodzin życia

mówią zatem luzem

sława stoi murem

 

jesteśmy...

jesteśmy godnością

ludzką sprawiedliwością

późnym pokoleniem

po przemianach

krzyczymy głośno prawdę

w tajemnicy

przestrzeniach...

 

lunatyczne tablice

słodkie drogi życia

humorki już popsute

wyrzucone w cień marzenia

 

pokolenie już zamknięte

pokolenie zastąpione

niezastąpione słowa

kłaniają posłusznym tonem

Pok.
Autor: Something
Czytano 386 razy
Data dodania: 26.05.2018

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (10)

  • rubio 26.05.2018
    To będzie dziwnie uzasadniona piątka: za przesłanie oraz za to, że mi się, hmm, brzmieniowo, skojarzyło z "grzybami" Sylvii Plath.
  • Something 26.05.2018
    Dziękuję za odwiedziny :)
  • Dekaos Dondi 26.05.2018
    Wyczuwam podskórnie sens, ale nie potrafię tego napisać. Ale sam tekst - zupełnie szczerze - mi podszedł. Dlatego→5. Pozdrawiam.
  • Something 27.05.2018
    Dziękuję za odwiedzinki :)
  • D4wid 27.05.2018
    W moim odczuciu można by uciąć dwa ostatnie wersy. Przynajmniej taka wersja bardziej do mnie przemawia
  • Something 27.05.2018
    A do mnie nie :) Dzięki za zerknięcie.
  • D4wid 27.05.2018
    Something nie znam się na wierszach. Wyrażam swoją opinię na zasadzie ,,podoba mi się to, a to nie".
  • Something 27.05.2018
    D4wid Ja wiem, że nie, ale nic do Twojej opinii nie mam :)
  • Canulas 27.05.2018
    Słowo "humorki" jakoś mi tu się nie zgrywa z lekką podniosłością, którą tekst emanuje. Nie mam zdania. Niby odezwa, niby coś się kończy-zaczyna, zmienia, ale czy na pewno?

    Bardzo ciekawy tytuł
  • sensol 03.11.2018
    słabe

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania