Poprzednie części: Pokój wewnątrz mnie

Pokój

Wciąż nad głowami fruwa metal

Będący jak pocałunek śmierci

Spotyka usta niewinnej osoby

Mówiąc, że pragnie pokoju.

Upadają wszystkie ściany budynków

Zostawiając po sobie wspomnienie

W oczach małego chłopca

Który w imię pokoju został sam.

Zamieniły się miasta w cmentarze

Wypełnione niewinnymi duszami

Które od życia wyzwolił świat

Powtarzając, że byli niewolnikami.

Komentarze (4)

KarolWes 08.10.2016

Ciekawe przedstawienie wojny i śmierci. Daję piątkę i zapraszam do mnie.

D4wid 08.10.2016

Jeżeli wezmę udział w konkursie to zabiorę na niego ten wiersz :D Mam nadzieję, że i oni go ocenią tak jak Ty :)

Powtarzam to co napisał KarolWes u góry :) Wojna niszczy ludzi i mury. Daję ci pięć i zwiększam do pisania twą chęć :)

D4wid 08.10.2016

Starałem się, lecz zawsze może być lepiej.

Komentarze (4)