Potop
Uwierzysz mi gdy powiem, że dłużej już nie mogę?
Stoję na szczycie, lecz pagórka.
Nie potrafię już trzymać tego w sobie.
Wiem, że to nie jest moja droga,
Chcę tylko uratować wszystkich.
Nie potrafię pomóc samemu sobie.
Śnię każdego dnia o dniu, w którym przestanę płakać,
Wybaczcie mi, że nie widzicie tych łez.
Pragnę znowu pogrążyć się w marzeniach.
Tracę powoli swoją wiarę,
Nigdy nie utracę siły, którą noszę w sobie.
Obiecuję, że kiedyś was uratuje.
Pozwólcie mi dzisiaj odpocząć,
Nie wytrzymuję już tego natłoku myśli.
To jest mój potop szwedzki.
Komentarze (1)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania