Opoowi *** Przemówienie Grafoluda

Mównica jest pusta-----→[………………..]

[ Teraz już nie ]

[ Ja na niej stoję. Wielki Grafolud ]

[ Dzisiaj o jedzeniu ]

Jak nam wszystkim wiadomo, przeciętny rozsądny człowiek,

zjada tyle pokarmu i wypija tyle płynów, ile zdoła wydalić,

ze swoich najedzonych, napiętych i hałaśliwych czeluści.

Ów fakt, skłania nas do refleksji, nad życiem zwyczajnego obywatela,

w przeogromnym gronie społeczeństwa,

gdzie każdy pochłania tyle żarcia i wypija tyle płynów, ile zdoła wydalić.

Powiecie zapewne, że już o tym przed chwilą mówiłem. Tak. To święta prawda.

Ale wielu z was, nie słuchało. Śniło - w tym straconych czasie -o niebieskich migdałach,

a nie o tym co ja mądrze mówię.

Przecież to dla waszego dobra, dobrobytu a w końcu – odbytu.

Bytowanie prawego, lewego i środkowego obywatela,

w takim skupisku ludzkich postaw, bywa – co trzeba z przykrością stwierdzić,

przykre i skłania do łez.

Lecz owe łzy, powinny spływać z oczodołów ludzi wyczulonych na ludzką krzywdę.

Ludzi o prawdziwych ludzkich postawach, którzy nie boją się spojrzeć prawdzie w oczy.

Prawda ta wyraża się w nieodkładaniu w swoim organizmie,

przetrawionych pokarmów, zmielonych napojów i wszelkich innych szczątków.

Niestety. Dla wielu niezrównoważonych i nieodpowiedzialnych obywateli,

prawda ta, jest szczytem nie do zdobycia.

Patrzeniem ślepego wilka w gwiazdy.

Wolą siedzieć u podnóża góry, łapać spadające kozice,

i wcinać je razem z rogami i porywistym wiatrem.

Nie myślą o tym, że owych rogów wydalić nie potrafią,

bo staną im w gardle – lub zupełnie gdzie indziej.

Niestety moi zasłuchani słuchacze.

Fakty te, mają miejsce, w naszym ukochanym społeczeństwie.

Musimy z nimi walczyć.

Jest to nasz obowiązek.

Powiem więcej ---> Superobowiązek ! Gigantobowiązek.!

Wobec naszego narodu, całego świata, dzieci małych i mniejszych emerytów,

całego wszechświata przyszłych pokoleń… i wobec mnie rzecz jasna.

Nie możemy pozwolić na to, aby każdy nieokrzesany członek,

wcinał ile chce, albo ile zdoła wrzucić, do swoich niezaspokojonych grubaśnych jelit.

Trzeba jednak spojrzeć prawdzie w oczy [wiem wiem, już o tym mówiłem].

My sami - rozumni obywatele - prowokujemy kałdunistów,

do wielkiego żarcia oraz wypijania rzek – wiadomo czym płynących.

Powiecie mi zaraz, że to nie prawda. Nie możemy się troszczyć, o całe kochane stado.

Wyrazicie przypuszczenie, że nie wszystkie jednostki są takie bojaźliwe.

Jedzą więcej niż my, piją więcej niż my, a przez to są silniejsi i mogą nawet podskakiwać.

Jeżeli nie nam, to chociażby do dachów,

by zjeść ostatnią dachówkę, wychudzoną rynnę i małego…

[ Nie pytajcie mnie – czyj – bo nie wiem !!! ]

Tak, tak. Macie racje. Ale to tylko kropla w morzu niespełnionych fal.

Te pełne sklepy, te pełne witryny – uginające się od dobrobytu.

Oni na to patrzą.

Pobudzają swoje niewłaściwe żądze, aby w końcu wybić szybę,

wyciućkać haki i wyjeść sprzedawcę – razem z półką.

A przecież nam jest w głowie [ Co ? - Koryto ? ] No co wy obywatele!

Nam jest w głowie – zdrowe społeczeństwo. Zdrowe psychicznie i fizycznie.

Gdzie każdy członek – nawet ten niechciany - znajdzie swoje przytulne gniazdko,

oraz dostanie racje żywnościową, na miarę swoich potrzeb.

Gdzie wszyscy będą życzliwi i uśmiechnięci,

a staruszka biegająca swobodnie po jezdni, nie zazna niepokoju,

że jakiś głodny kierowca, zaprosi ją na obiad, jako pierwsze i ostatnie danie.

Nie odkładajmy swoich przetrawionych pokarmów, w naszych kochanych bebeszkach.

Lepiej wydalić zbędne szczątki, by nam nie przeszkadzały,

w tworzeniu społeczeństwa – mlekiem i miodem płynącego.

A najlepiej… sr . . . ką.

Kto z państwa uzupełni ?

No przecież, do jasnej cholery, nie śpiewałem wam kołysanki.

A może rzeczywiście jestem taki zdolny.

Skąd tyle wody na tej sali ?

Buty mi przemokną!

Taka jasna miękka skórka.