Przepraszam, chciałam

Chciałbym niekiedy w te miejsca pójść

Gdzie księżyc rośnie pod ziemią.

Każdy tam ma swój kwiat i swoją gwiazdę

Którą skrawkiem zbitych wspomnień

Przykleja do nieba.

Gwiazdy spod opadłych z drzew snów

Śmieją się, chwieją

Podszczypując białe uda czasu.

A ten wstydliwie zdejmuje płaty starej skóry.

Jeden, dwa, trzy

Szczotkuje zmiażdżone kości

Moją krwią.

Chciałbym niekiedy w te miejsca pójść

Gdzie wszystko się kończy, zaczyna

W niewiadomej chwili.

Że nawet gdyby ktoś wyciął kalendarz z mojego serca

Nawet gdyby powiesił go na ścianie wśród kolorowych plakatów

Nawet wówczas nikt nie wiedziałby

O końcach i początkach

Gwieździstych dłoni

Rozpadam się, rozkładam

Zdejmuję dźwięk swego głosu z dachu

Co rozbrzmiewa nocą irytując przechodniów.

Ludzie nie lubią spokoju, znaków drogowych.

I kandyzowanych wiśni na urodzinowych tortach

A ci hodują gwiazdy w ogródkach

Zamiast sałaty

Zepchnęłam kogoś z jego układanki

A podmuch wiatru rozsypał puzzle

Przepraszam, chciałam.

Lecz nie chciałam uciec.