Przyjaciółka

Spowiadam się przed Tobą już setny raz

Nie chciałem poznawać twojego przeklętego oblicza

Lecz twoje chłodne ramiona pragnęły mego ciepła

Cisza w naszej rozmowie przepełniona była słowami

Których nie potrafiłem nigdy zrozumieć

Pozostawiając po sobie jedynie tysiąc niezrozumiałych myśli

Pozwalających mi wznieść się ponad siebie

Dostrzegając swoją niska cenę

Zabijającą moja niską samoocenę

Która wymierzyła broń w moją skroń

Lecz Ty za każdym razem osłaniałaś moje ciało

Przed śmiertelnym czynem

Który zabierałaś do swojego świata

Do którego nie pozwalasz mi wejść

Powtarzając, że mój zegar się jeszcze nie zatrzymał.

Pewnie nie ma to żadnego sensu, ale po prostu musiałem...